Oczyszczająca Świętość (5 Ndz C 2013)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W piątą niedzielę roku C Kościół podaje nam jako pierwsze czytanie liturgiczne fragment Księgi proroka Izajasza. Jest to nawiązanie do momentu powołania Izajasza i obdarzenia go misją prorocką. Izajasz ma wizję świątyni z tronem Boga, któremu oddają cześć serafini. Izajasz jest przejęty trwogą wobec tego zjawiska, które przerasta całkowicie jego wyobrażenia. Czuje się zagubiony jako człowiek grzeszny i żyjący pośród ludu grzesznego i o nieczystych wargach. Wobec tak przeżywającego tę chwilę Izajasza dokonuje się przez posługę jednego z serafinów jego oczyszczenie, w szczególności oczyszczenie jego warg. Tak oto sam przedstawia ten moment:

Serafini wołał jeden do drugiego:
 Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów.
Cała ziemia pełna jest Jego chwały.

Powiedziałem wtedy: Biada mi! Jestem zgubiony!
Wszak jestem mężem o nieczystych wargach
 i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach

Przyleciał do mnie jeden z serafinów,
trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza.
Dotknął nim ust moich i rzekł:
Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana,
zgładzony twój grzech (Iz 6,4-7).

 

Mamy oto świadectwo spotkania się świętości Boga z człowiekiem, który ma świadomość swojej grzeszności i niegodności. Lęk, przerażenie bezradność

 

1. Świętość Boga

Izajaszowi zostało dane doświadczenie świętości Boga. Tej świętości Boga Izajasz doświadczał przez scenerię całego objawienia. Czytaj więcej…

css.php