Syn Człowieczy wobec Przedwiecznego ( Urocz. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata B 2012)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w roku B czytamy jako pierwszą lekturę fragment z Księgi Daniela (7,13-14). W proroctwach tej części Księgi mamy przedstawione wizje, które językiem apokaliptycznym, a więc objawiającym sens dziejów, chcą zapewnić słuchaczom, odbiorcom przesłania Księgi, poczucie pewności zwycięstwa Boga pośród trudności i prześladowań, jakie przyszło im przeżywać.

Apokaliptyka posługuje się obrazami bardzo barwnymi, które nie są łatwe do interpretacji. Właściwy sens przesłania daje się uchwycić, gdy korzystamy z klucza objawionego w Jezusie Chrystusie. Apokaliptyka przygotowywała pojawienie się Mesjasza. Naturalnie był to jeden z nurtów tego przygotowania. Patrząc retrospektywnie, czyli z pozycji już wypełnionych dziejów zbawienia w Jezusie Chrystusie, możemy nie tylko interpretować sens tych obrazów w odniesieniu do przeszłości, ale także odbierać je (czytać je) jako rzucające światło na nasze życie, tzn. na nasz sposób przeżywania dokonanego już obiektywnie zbawienia, które – aby nas objęło – musi być przez nas przyjęte. Co wiŁęc nam dzisiaj mówi ten obraz z Księgi Daniela?    

Oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy.
Podchodzi do Przedwiecznego
 i wprowadzają Go przed Niego.

Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską,
a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki (Dn 7,13n).

 

Bóg jako Stwórca i Pan dziejów jest – jak to moglibyśmy określić – całkowicie ponad historią wydarzeń. Jest całkowicie transcendentny. Zapowiedziana więc została owa postać Syna Człowieczego jako figura Wcielonego Słowa Bożego, który będzie bezpośrednio uczestniczył w wydarzeniach ludzkości i świata.  

 

1. Syn Człowieczy

Cały kontekst przesłania z Księgi Daniela wskazuje na zmaganie się sił, które przedstawione jako bestie reprezentują władze i mocarstwa ziemskie będące pod wpływem pozaziemskich mocy, które nie są poddane Bogu. Czytaj więcej…

css.php