Idź i prorokuj (15 Ndz B 2012)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W 15 Niedzielę roku B powraca w pierwszym czytaniu motyw proroka. Jest to szczególny i bardzo charakterystyczny przypadek. Oto bowiem powołany  przez Boga prorok Amos, z Judy, z Tekoa, zostaje posłany przez Boga do sanktuarium królestwa północnego, czyli Izraela. Tam ma prorokować wzywając do nawrócenia wszystkich mających władzę: przywódców duchownych i świeckich.

To oczywiście nie podoba się tamtejszym władcom, a w szczególności przedstawicielom sanktuarium w Betel. W ich imieniu przemawia do Amosa kapłan Amazjasz: 

Widzący, idź, uciekaj sobie do ziemi Judy!
I tam jedz chleb, i tam prorokuj!
A w Betel więcej nie prorokuj,
bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą  (Am 7,12nn).  

Amazjasz skierował do Amosa mocne słowa. Są to słowa sformułowane bardzo autorytatywnie i wzywają proroka do wycofania się z ziemi, do której Bóg go posłał. Kapłan Amazjasz zwraca się do proroka Amosa tytułem „widzący”. 

 

1. Kapłan i prorok świątynny (nadworny) a „widzący”

Mamy do czynienia z bardzo wymownym przykładem różnicy między rozumienia misji przez Amazjasza, kapłana w sanktuarium w Betel i przez proroka Amosa, który dla odróżnienia jest nazwany widzącym (hbr. hozech). Czytaj więcej…

css.php