Góra Ofiary i Góra Przemienienia (2 Ndz WlkP B 2012)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W każdym z trzech lat cyklu niedzielnego liturgicznego w drugą Niedzielę Wielkiego Postu czytamy opowiadanie o wydarzeniu na Górze Tabor, jakim było Przemienienie Jezusa na oczach trzech wybranych uczniów. Każdego roku słuchamy innego Ewangelisty. Jako pierwsze czytanie mamy zaś każdego roku inny fragment Księgi Rodzaju, ale zawsze odnoszący się do Abrahama. W roku A jest to powołanie Abrahama (Rdz 12), w roku B jest to opowiadanie o doświadczeniu Abrahama w obliczu Bożego polecenia złożenia ofiary z syna Izaaka (Rdz 22). W roku C jest to opowiadanie o zawarciu przymierza przez Boga z Abrahamem w rycie przejścia między połówkami porozcinanych zwierząt (Rdz 15). Te wydarzenia z życia Abrahama mają odniesienie do Przemienienia Pańskiego na Górze Tabor.

Tegoroczna Liturgia Słowa odnosi nas do wydarzenia na Górze Tabor przez to, co stało się na górze (pagórku) Moria. Bóg rzeką do Abrahama:

 

Weź twego syna jedynego,
 którego miłujesz, Izaaka,
idź do kraju Moria
i tam złóż go w ofierze
na jednym z pagórków, jaki ci wskażę (Iz 22,2).

 

Abraham, gdy usłyszał powyższe słowa Boga, miał już za sobą bogate doświadczenie wiary. Poznał, jak Bóg jest wierny danym przez siebie obietnicom. Poznał też, jak on, Abraham, wielokrotnie niedowierzał Bogu i „wykorzystał” obietnice dane mu przez Boga do tego, aby zrealizować coś na swój sposób. Tak było na przykład z Izmaelem.

 

1. Gotowość – owoc dotychczasowej wiary

Dotychczasowe doświadczenie wiary „uzdalniało” Abrahama do tego, by bez pytania wstać rankiem i osiodłać swego osła, zabrać z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbać drwa do spalenia ofiary i ruszyć w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Czytaj więcej…

css.php