Dziś (31 stycznia 2012 r.) tematem wieczornej rozmowy jest nasz II Synod Diecezjalny.

Będziemy rozmawiać o regulaminie Synodu, o jego strukurze, zadaniach, sposobie funkcjonowania itp.

Zapraszam

Bp ZbK

Posłuchaj audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=14240

 

Prorok wzbudzony dla Prawdy (4 Ndz B 2012)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W czwartą Niedzielę roku B jako pierwsze czytanie mamy fragment z księgi Powtórzonego Prawa. Jest to Księga, w które są zawarte mowy Mojżesza, poczynione przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Są one jednak zapisane później, już w świetle doświadczenia wygnania i są poczynione z punktu widzenia proroków. W szczególności znajdujemy wiele punktów stycznych z prorokiem Jeremiaszem.

Fragment czytany w dzisiejszą Niedzielę odwołuje się do sytuacji spod góry Horeb (Synaj),  gdzie zostało zawarte Przymierze. Wówczas to lud prosił, aby Bóg nie przemawiał bezpośrednio do całego ludu, ale tylko do Mojżesza. Mojżesz też miał świadomość, że nie on jest ostateczny prorokiem. Dlatego też, prowadząc Lud do Ziemi Obiecanej, ma na uwadze perspektywę, która idzie poza wymiary geograficzne. Odnosi się ostatecznie do Jezusa Chrystusa

Tak należy rozumieć jego słowa skierowane do ludu w imieniu samego Boga:

 

Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich,
podobnego do mnie.
Jego będziesz słuchał.

Włożę w jego usta moje słowa,
będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu,
Ja od niego zażądam zdania sprawy  (Pwt 18,15.18n).

Prorok mówi w imieniu Boga. Prorok jest wzięty spośród ludu. Obwieszcza jednak nie swoje prawdy i plany i nie mówi dla zadowolenia ludu, lecz obwieszcza prawdę Bożą. Kto nie posłucha tego proroka, nie tylko nie będzie we właściwej relacji z Bogiem ale nawet w jakiś sposób zaciągnie wobec Boga karę – będzie musiał zdać z tego sprawę.

 

1. Prorok jest spośród braci

Takim był sam Mojżesz. Był Hebrajczykiem, chociaż cudownie uratowanym przez córkę faraona i wychowanym na dworze faraona. Poznał też, co to znaczy stawać w obronie braci według swojego planu i zamysłu i swoimi siłami. Z tego powodu musiał uciekać i na sobie samym doświadczyć tego, co doświadczał cały lud w niewoli. Czytaj więcej…

Dziś, 24 styczni 2012 r. w wieczornych rozmowach w KRP dotkniemy problematyki uzależnień u dzieci i młodzieży – w szczególności od alkoholu. Ten problem istnieje i się wzmaga.  Probemem jest także to, że coraz częściej wobec takich faktów i sytuacji  jawi się bezradność różnych organów czy instytucji społecznych a także samych rodziców. Można mówić o niewydolności powołanych organów i  odkładaniu na bok istoty problemu. Ale jak długo tak można ?

Gośćmi będą Marek Żurawski przewodniczący komisji rozwiązywania problemów
alkoholowych w Łukowie Maria Posiadala wieloletni pełnomocnik Burmistrza m. Łuków ds.  rozwiązywania problemów alkoholowych, Anna Grytczuk psycholog szkolny w Gimnazjum nr 2 w Białej Podlaskiej i Maria Jakimiuk – psycholog.

Zapraszam do udziału w rozmowie

Bp ZbK

Posłuchaj audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=13893

W trzecią Niedzielę roku B pierwszym czytaniem jest fragment księgi Jonasza. Wydarzenie jest bardzo znamienne. Chodzi u uratowanie Niniwy – miasta, którego  nieprawość dotarła przed moje oblicze Boga (zob. Jon 1,2), gdzie ludzie dotknięci tą nieprawością nie odróżniali swej prawej ręki od lewej (4,11). Jest to obraz zagubienia się ludzi w mieście. Miasto było rozumiane jako organizm działający według określonych reguł. Jeśli w takim mieście brakowało rozeznania co do prawości a więc słusznych wyborów i decyzji, takiemu miastu groziła zapaść. Ten brak orientacji życiowej mieszkańców miasta wyraża obrazowo sformułowanie, że nie odróżniają oni swej prawej ręki od lewej. Jest to obraz zamętu w sercach ludzi, który przekładał się na nieporządek publiczny.

W takiej sytuacji Bóg posyła proroka Jonasza, by wezwał mieszkańców tego miasta do nawrócenia. Zanim do tego dojdzie, by prorok poszedł i wypełnij powierzoną mu misję, on sam przeżywa swój problem. Z pewnych względów – czy to osobisty lęk przed tym, co wiąże się z pełnieniem takiej misji, czy swoista zazdrość, że mogliby się nawrócić i, będąc miastem pogańskim, dostąpić zlitowania Bożego – prorok ucieka przed tą misją. Pan jednak daje mu bardzo osobliwe doświadczenie z burzą na morzu, wskutek czego zostaje wyrzucony z okrętu do wody, gdzie ratuje go wielka ryba i po trzech dniach pobytu w otchłani morza i we wnętrzu ryby zostaje wyrzucony na brzeg. Jest to jego ratunek, ale jest to obraz jego nawrócenia i nowego rozumienia wydarzeń. Po takim doświadczeniu Jonasz pójdzie i będzie wzywał mieszkańców miasta do nawrócenia.

„Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona”.
I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu,
 ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego (Jon 3,4n).

Wezwanie do nawrócenia okazało się skutecznie. Niniwici przyjęli wezwanie Jonasza i uwierzyli Bogu. Podjęli dzieło swego nawrócenia. Fragment, którego nie czytamy podczas liturgii, opisuje pokutne dzieło Niniwitów i ich nadzieję na ratunek. Tak też się stało. Bóg odszedł od swego zamiaru zniszczenia miasta i ulitował się nad nim.

1. Kres

Jonasz chciał najpierw uciec sprzed oblicza Boga, czyli od misji, do której Bóg go wzywał, na „krańce ziemi”. To wyraża fakt ucieczki do Tarszisz, które było kojarzone jako odległe krańce ziemi, daleko od Pana. Czytaj więcej…

Dziś, 20 stycznia 2012 roku o godz. 11:15 odbyła się audiencja u Ojca Swiętego Benedykta XVI dla Członków Drogi Neokatechumenalnej. Miała miejsce w auli Pawła VI (sala Nervi). Okazją było zatwierdzenie przez Konkregację dla spraw Kultu i Sakramentów Dyrektorium Liturgicznego. Jest to ważny moment dla Drogi po poprzednim zatwierdzeniu (2008) Dyrektorium Katechetycznego. O wadze tego dokumentu i w ogóle o wadze liturgii w ramach DN napiszę później więcej.

Drugą okazją bylo wysłanie kolejnych prezbiterów i rodzin na misje Ad Gentes. Siedemnastu prezbiterów otrzymało z rąk Papieża krzyże misyjne. Było też około 40 rodzin, które idą na misje w ramach Ad Gentes. Misja Ad Gentes obejmuje niektóre kraje Europy (np. Francję, Wielką Brytanię, Estonię), kraje Afryki (np. Gabon), Stany Zjednoczone a także Australię.

Bezpośrednio przed audiencją został odczytany przez Bpa P. Klemensa, sekretarza Rady do spraw Swieckich dekret odnoszący się do liturgii – po ustaleniach z Konkregacją do spraw Kultu i Sakramentów. Obecny był też Prefekt tejże Kongregacji Kardynał Canizares. Miałem okazję dłużej porozmawiać z nim na temat liturgii.

Audiencja Z Ojcem Swiętym trwala około godziny. Papież wysłuchał przedstawienia przez Kiko zgromadzonych uczestników audiencji. Zostały też zaprezentowane dwa fragmenty z Symfonii: La Spada i Resuscito.  Następnie Ojciec Swięty skierował swoje przeslanie oraz pobogosławił krzype misyjne i wręczył je idącym na misje prezbiterom. Modlitwą „Ojcze nasz” i Błogosławieństwem Apostolskim została zakończon audiencja.

Aula Pawła VI była wypełniona po brzegi.

Więcej napiszę później.

Pozdrawiam z Rzymu. Obejmuję modlitwą wszystkich Blogowiczów i wszystkich Diecezjan!

Zachęcam do wymiany myśli szczególnie osoby z DN, które brały udział w audiencji.

Bp ZbK

Dziś, 17 stycznia  w audycji KRP chcemy porozmawiać na temat, kóry dotyka wielu – chodzi o zamieszanie wywołane nowymi przepisamy dotyczącymi refundacji leków i tym wszystkim, co wokół tej sprawy się dzieje.

Zachęcam do wnoszenia swoich doświadczeń – szczególnie trudnych czy bolesnych i opinii, jakie w nas w związku z tą sprawą się rodzą.

Co możemy robić, żeby sobie pomagać?

Bp ZbK

Posłuchaj audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=13841

Samuel ‑ prorok przełomu (2 Ndz B 2012)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W drugą niedzielę roku B jako pierwsze słowo w liturgii czytamy fragment z I Księgi Samuela. Wydarzenia opisywane w tej Księdze to czas wielkich zmian w historii Narodu Wybranego. Kończy się etap uważany za okres młodzieńczej i oblubieńczej relacji między Bogiem a Wybranym Narodem i rozpoczyna się okres, który może być porównany do samodzielności i próbowania określenia przez Naród swoistej niezależności od Boga a nawet pewnego buntu. To na tym etapie dziejów starszyzna wypowie w imieniu całego Narodu, że chcą być, jak inne narody i w ten sposób w jakiejś mierze odrzucą panowanie Boga nad sobą (zob. 1Sm 8,5nn).

Osobą , która w tych wydarzeniach odegra znamienną rolę, będzie prorok Samuel. Zaznacza się to już w jego powołaniu – jak to właśnie usłyszymy we  fragmencie czytanym w tę niedzielę. Kontekst tego czytania wskazuje na to, że dobiega końca epoka, którą reprezentuje kapłan Heli i jego synowie posługując w sanktuarium w Szilo. Wskazują na to słowa Księgi, gdzie jest powiedziane: W owym czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste. Oczy kapłana Helego zaczęły już słabnąć i nie mógł widzieć (1Sm 3,1-2). Dalej jednak słowa Księgi mówią: Światło Boże jeszcze nie zgasło. Jest to sygnał, że, kiedy dzieje dochodzą do sytuacji krytycznych, Pan Bóg powołuje coś czy kogoś nowego, by jemu powierzyć dalsze prowadzenie tychże dziejów. W takim właśnie kontekście jest dokonało się powołanie Samuela na proroka, który odegra tak ważną rolę w momencie przemian w historii zbawienia.

Owej nocy, gdy Samuel spał w przybytku Pana, gdzie znajdowała się Arka Przymierza, usłyszał wołanie:

Samuelu!,
i odpowiedział: Oto jestem!
Potem pobiegł do Helego mówiąc mu:
Oto jestem: przecież mię wołałeś.
Heli odrzekł: Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać.
Położył się zatem spać (zob. 1Sm 3,4n).

Takie wołanie powtórzyło się trzykrotnie i trzykrotnie pobiegł młody Samuel do kapłana Helego. Za trzecim razem Heli zrozumiał, że to Pan woła chłopca. Powiedział więc do Samuela: Idź spać! Gdyby jednak kto cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha.

1. Samuela – sługa, który słucha

Samuel był wyproszonym u Boga przez niepłodną Annę synem Panu (1Sm 1,20) Uproszonym po to, aby zostać oddanym Panu, być oddanym na służbę Panu (1Sm 1,11.22). Czytaj więcej…

Dzisiaj, 13 stycnia 2012 r. w sali wielofunkcyjnej KLO (przy parafii pw. św. Józefa) odbyło się drugie w tym roku spotkanie z Rodzicami Dzieci mającymi przstąpić w tym roku do I Komunii św. W katechezie – nawiązując do poprzedniej (z 5 listopada 2011 r.) – zwróciłem najpierw uwagę na potrzebę pielęgnowania religijnej relacji z Dzieckiem ze strony Rodziców przez przeżywanie wspólnie z nimi wszystkich praktyk religijnych i dzielenie się swoim spojrzeniem na życie.  Dziecko winno mieć odczucie, że to, co ono robi w dziedzinie religijnej, robi razem z Rodzicami i że to jest ważne zarówno dla Dziecka jak i dla Rodziców. Eucharystia jest pokaremem „odmiennym” od wszystkick ludzkich pokarmów. Wprowadza ona bowiem w uzdolnienie do życia nie dla siebie. Jets to bardzo trudny i bardzo ważny aspekt Eucharystii, aby jej nie „zredukować” tylko do przyjęcia Pana Jezusa – jakkolwiek to przyjęcie będzie pojęte.

Szczegółowo rozwinąłem aspekt Eucharystii wyrażony w pierwotnym geście „łamania chleba”. Miało to swoje określone znaczenie podczas żydowskiej uczty paschalnej, którą sprawował Jezus ze swymi podczas której „przemienił” ją w Ucztę Eucharystyczną antycypującą Jego Ofiarę krzyżową. Ten gest łamania chleba jest tak ważny, że pierwsi chrześcijanie nazywali Eucharystę Łamaniem Chleba.

Drugi aspekt Eucharystii to spożywanie Krwi Pańskiej z Kielicha jako Krwi Nowego Przymierza na odpuszczenei grzechów.

Zachęcam do tego, by pogłębić te treści korzystając z małej książeczki: „Ciało i Krew Pana”, którą można nabyć w naszej Księgarni Diecezjalnej.

W końcowej części katechezy przywołałem kilka sspektów praktycznych przygotownia do I Komunii św. w rodzinie. Chodzi kolejeno o zrozumienie potrzeby wspólnej modlitwy w rodzinie , słuchania Słowa Bożego szczególnie tego z niedzielnej liturgii oraz rozmowy związane z bezpośrednim przygotowaniem do Sakramentu Eucharystii, jakie mogą i winny się odbywać w odniesieniu do przerabianego prze dzieci materiału katechetycznego a także diecezjalnego programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła”. Zachęciłem też Rodziców do przerabiania czyli omawiania ze swymi Dziećmi różnych wydarzeń, szczególnie trudnych, w których spotykają się z niesprawiedliwością, krzywdą itp. Chodzi o wszczepienie im innej niż tylko światowa koncepcja „pomyślności” i szcęścia.

Zapraszam do wymiany myśli oraz do podawania sugestii na następne spotkanie (za około 2 miesiące), na którym chciałbym podjąć i omówić różne aspekty praktyczne związane z samą uroczystością I Komunii św. Dzieci.

Bp ZbK

 

Mój temat w KRP: Zycie i wiara (120110)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dzisiaj, 1o stycznia 2012 r.  podczas audycji a KRP będziemy kontynuować rozmowę, jaką przed kilku godzinami prowdziliśmy z grupą Studentów Duszpasterstwa Akademickiego .

Nie ma ustałonego tematu szczegółowego. Chcemy mówić o życiu kształtowanym przez wiarę.

Zachęcam do wymiany myśli

Bp ZbK

Posłuchaj audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=13799

Dziś, 9 stycznia 2012 roku spotkałem się z Dyrekcją, Nauczycielami i Rodzicami Katolickiej Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w nowej siedzibie przy ul. Sokołowskiej. Po krótkim zwiedzeniu pomieszczeń i urządeń Szkoły rozmawialiśmy o celach i zadaniach, jakie stają dzisiaj przed szkołą, która w wychowaniu odwołuje się do prawdy i nauczania chrześcijańskiego.

Mówiłem o potrzebie i możliwości spojrzenia na wychowanie w kluczu wiary przez odniesienie do postaci Abrahama. Dzięki wierze Abraham miał inne spojrzenie na wszystko, co działo się i miało się dziać w jego życiu. To Bóg sprawił w nim to inne spojrzenie i ono go wyróżniało oraz czyniło znakiem i błogosławieństwem dla innych. On okazał stałość „poglądów” tak bardzo potrzebą w wychowaniu. Tego uczył się od niego już Izaak i tak stał się on wzorem kroczenia przez życie w zaufaniu Bogu.

Zachęcam do  kontynuowania refleksji nad rolą wiary i nauczania Kościoła w wychowaniu oraz w ogóle problematyką wychowania w dzisiejszym świecie.

Bp ZbK

Następna strona »

css.php