W czwartą Niedzielę Adwentu roku B słyszymy podczas niedzielnego zgromadzenia proklamowane jedno z podstawowych przesłań mesjańskich Starego Testamentu wprowadzających w istotę Przymierza, które spełnia się w Nowym Testamencie. Jest to fragment Drugiej Księgi Samuela (7,1-16).

Sytuacja, w której to przesłanie jest wypowiedziane przez proroka Natana jest bardzo znamienna. Otóż Dawid jako król – patrząc z punktu widzenia historii ziemskiej – osiągnął jakby szczyt swego królewskiego panowania. Ma jednak świadomość, że nie zrobił wszystkiego, co mogło do niego należeć jako króla namaszczonego do specjalnej misji wśród narodów ziemi, co miało wyrażać właściwe wskazanie na obecność Boga wśród ludu – więc odpowiedni wystrój dla tej obecności (świątynia) w odniesieniu do znaku tej obecności, jaką była Boża Arka Przymierza.

Stan duszy Dawida i jego zamiary wyrażają wypowiedziane przez niego słowa skierowane do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Wtedy to prorok – jakby pod pierwszym wrażeniem szlachetności odruchu serca Dawida ‑ wypowiada słowa, które zdają się być jedynie słuszne: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą». A jednak prorok tej samej nocy w widzeniu otrzymuje polecenie, aby oznajmić Dawidowi zupełnie nową prawdę i dać mu niecodzienną obietnicę:

Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie?

Tobie Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom.
Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków,
wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego,
który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo.

On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki.

Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem (2Sm 7,5.11-14).

Jest to – ja moglibyśmy powiedzieć w kolokwialnym języku – pozytywne odbicie piłeczki. Dawid miał i wyraził przez proroka swój zamiar zbudowania domu dla Arki Przymierza, czyli świątyni jako znaku obecności Boga, a oto Bóg daje mu obietnicę, że On dokona nie tylko tego, lecz spowoduje powołanie potomka, który zbuduje Dom dla Imienia Najwyższego i tym samym ród Dawida, a więc jego dom, zostanie utwierdzony na wieki między narodami.

1. Czy tylko prosta wymiana zamiarów ?

Patrząc po ludzku na powyższą wymianę słów mówiących najpierw o zamiarach Dawida a następnie Boga można w pierwszej chwili myśleć o zwykłej „kurtuazji”: obiecał coś jeden, to i obiecuje drugi. Czytaj więcej…


css.php