Duch Pana: tożsamość i misja proroka (3 Ndz Adwentu B 2011)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:10 grudnia, 2011
- Komentarze:94 komentarze
- Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych
W trzecią Niedzielę Adwentu roku B proklamujemy jako pierwsze słowo w liturgii fragment proroctwa Izajasza (Iz 61,1-2a.10-11). Jest to fragment zaczerpnięty z końcowej części tego proroctwa. Prorok Izajasz działa w okresie związanym z wydarzeniami pierwszej fazy Wygnania Babilońskiego (koniec VIII wieku przed Chrystusem). Słowa wygłoszone przez Izajasza są zapisane w jego księdze w rozdziałach 1- 39.
Dalsza część Księgi, począwszy od rozdziału 40., chociaż pod imieniem tego Proroka, pochodzi z późniejszego czasu. Odnosi się do wydarzeń na wygnaniu i związanych z mającym nastąpić wkrótce powrotem z wygnania, a więc dotyczy głównie okresu VI wieku przed Chrystusem. Rozpoczyna się ona Księgą Pocieszenia (rozdziały 40-55) i jest kontynuowana w mowach, które mają odniesienie do powrotu i wizji nowego życia po wygnaniu.
W takim kontekście jest umiejscowiony fragment, który czytamy w III niedzielę Adwentu roku B. Przedstawia on proroka – mesjasza, a więc namaszczonego duchem Pana i posłanego, by głosić dobrą nowinę o mającym nastąpić wyzwoleniu. Przy czym jego przepowiadanie i misja nie dotyczą to tylko wyzwolenia i powrotu z niewoli babilońskiej, ale zawierają wizję nowego życia ludu wybranego we wspólnocie z Bogiem i pełniącego kapłańską misję wobec całej ludzkości.
Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił.
Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim,
by opatrywać rany serc złamanych,
by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę;
aby obwieszczać rok łaski Pańskiej, i dzień pomsty naszego Boga;
aby pocieszać wszystkich zasmuconych . . . (Iz 61,1nn).
Tożsamość proroka czyli jego wewnętrzną świadomość siebie określa Ducha Pana Boga. To ten Duch Boga pozwala wybranemu doświadczać tego kim on jest jako przedstawiciel Boga. Dokonuje się to w owym przeniknięciu wybranego Duchem Bożym, które jest wyrażone pojęciem namaszczenie. To namaszczenie to właśnie przekazanie owej tożsamości Bożej człowiekowi.
1. Kto jest owym namaszczonym ?
Gdy Prorok pisał te słowa sprawa określenia osoby, do której te słowa się odnosiły, była otwarta. Cały tekst 61 rozdziału ma formę pewnej inscenizacji, w której obok głosu Boga, występują inne osoby. Czytaj więcej…
