Dziś, 29 listopada  w  wieczornej audycji KRP „Rozmowy o życiu” podejmujemy temat przygotowań do II Synodu w naszej Diecezji.
Będą też poruszone niektóre aktualne problemy.

Zachęcam  do udziału w tej rozmowie za pośrednictwem Radia i telefonu a także innych środków medialnych, jaki są nam dostępne.

Bp ZbK

http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=12879

Rozmowa nt. kary śmierci:

http://podlasie24.pl//wiadomosci/diec.-siedlecka/biskup-kiernikowski-o-karze-smierci-8831.html

W ramach wizytacji Parafii pw. Bożego Ciała odwiedziłem dzisiaj Szkołę Nr 4, im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Odbyło się spotkanie z gronem Nauczycielskiem oraz ze Społecznością Uczniów. Odbyła się rozmowa z Nauczycielami. była to w dużej mierze katecheza naświetlający dzisiejszą sytuację w dziedzinie wiary i jej przekazu. Myślę, że ten temat musimy pogłębiać.  Chętnie do tego wrócę w następnym spotkaniu z Gronem Nauczycielskim. Jak to już wyraziłem, zapraszam na spotkanie do mnie w celu dalszej rozmowy.

Podczas spotkania z młodzieżą zostały pięknie wykonane śpiewy i muzyka przez miejscowy chór szkolny i zespół muzyczny.

Zachęcam do wymiany myśli i sugestii tutaj na blogu.

Bp ZbK

W I Niedzielę Adwentu (27 listopada 2011 r.) rozpoczęła sią wizytacja kanoniczna Parafii pw. Bożego Ciała w Siedlcach. Dalsza część będzie jeszcze w poniedziałek. Dziś odbyły się celebracje liturgiczne i spotkania z grupami i wspólnotami obecnymi w Parafii oraz za Radą Parafialną (Ds. Ekonomicznych i Duszpasterskich).

Kto zechce podzielić się swoimi uwagami i spostrzeżeniami, ma okazję to uczynić tutaj na blogu.

Pozdrawiam Duszpasterzy i całą Wspólnotę Parafialną.

Bp ZbK

W ostatnich latach nasze rozważania niedzielne zamieszczane tutaj na blogu wynikały z czytania Ewangelii. Przeszliśmy kolejne trzy cykle, poczynając od roku B w 2008 roku. Od tego roku, cykl B, rozszerzam spojrzenie. Rozważania będę koncentrowały się na pierwszym czytaniu, które, poza czasem wielkanocnym, jest zaczerpnięte ze Starego Testamentu. To czytanie zazwyczaj wiąże się z Ewangelią przez jakiś szczegółowy motyw. Czasem jest to bardziej, czasem mniej ewidentne. Proponuję, abyśmy przez kolejne trzy lata – iubente Deo, czyli jeśli Pan Bóg raczy nam na to zezwolić – zajmowali się głównie przesłaniem pierwszego czytania z jego odniesieniem do Ewangelii.

Fragment Proroka Izajasza, czytany w pierwszą Niedzielę Adwentu roku B, odnosi nas do Boga jako do Ojca. Dzieje się to jednak w kontekście doświadczenia odrzucenia. Jest to fragment głębokiej refleksji nad historią Izraela. Zwątpienie bowiem dotknęło synów Narodu wybranego i mówili: nie poznaje nas Abraham, Izrael nas nie uznaje. To są słowa, które w ustach proroka Izajasza brzmią jako skarga skierowana do Boga. Odzwierciedlają one faktyczną sytuację narodu wybranego w czasie wygnania. Wszystko to, co było przedmiotem obietnic, jakie otrzymał Abraham i Jakub i które miały przejść na ich potomstwo, okazuje się niespełnione. Lud bowiem odszedł od wierności do tego stopnia, że Patriarchowie, Abraham i Jakub, nie chcą się do nich przyznawać. Lud to widzi i to uznaje stając jakby w sytuacji bez wyjścia, odtrącony przez Abrahama i Jakuba. Jest to bolesne doświadczenie odkrycia własnego zagubienia się.

W tej sytuacji Prorok, natchniony przez samego Boga, woła w imieniu tego ludu, wypowiadając wszystkie uczucia, jakie mogą się rodzić w tak żałosnej sytuacji. Odrzucony przez własnych ojców. Doświadczający tego, że najbliżsi się go wypierają. Widzący swoją winę i sytuację bez wyjścia woła:

Tyś, Panie, naszym Ojcem,
„Odkupiciel nasz” to Twoje imię odwieczne.
Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg,
tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą?
(Iz 63,16b-17a).  

Jakżeż bolesna i trudna musi być sytuacja człowieka, kiedy opuszczony przez wszystkich, zwraca się teraz do Boga, od którego on sam wcześniej się odwrócił. Czyni tak, bo nie ma już żadnego wyjścia. Co więcej, widzi, że sam nie potrafi wrócić. Woła i prosi, Czemu dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg.  

1.     Wydawało się, że własne drogi są lepsze

Człowiek tak dalece zapędził się w sobie idąc za swoimi pragnieniami, że sam stał się ich niewolnikiem i nie może z nich się wyrwać. Czytaj więcej…

W sobotę, 26 listopada odbyło sią 9. Sympozjum Liturgiczne Diecezji Siedleckiej poświęcone Eucharystii. Temat szczegółowy:
Eucharystia – dar uzdalniający do czynienia daru z siebie
.

Na Sypozjum złożyły się referaty i dyskusje.
Było pięć referatów.

  1. Bp Zb. Kiernikowski, Sakrament nowego i wiecznego Przymierza;
  2. Ks. Prof. Fr. Drączkowski, Wczesnochrześcijańskie świadectwo o karmieniu się Eucharystią;
  3. Ks. Dr Mateusz Czubak, Składanie siebie w ofiecze realizacją kapłaństwa powszechnego;
  4. O. Dr Wojciech Giertych OP, Przyjmowanie eucharystycznej mocy wydawania siebie w życiu świętych;
  5. P. Mgr lic. Dorota Franków, Communio z Bogiemi braćmi dzięki Eucharystii według Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego.

Wszystko zostało poprzedzone krótkim programem artystycznym „Spiewnik Papieski” w wykonaniu Siedleckiego „Teatru Es”.

Sypozjum zostało zakończone Eucharystią celebrowaną w katedrze.

Zachęcam do wymiany myśli – szczególnie zachęcam Uczestników.

Bp ZbK

Przeżywamy 34 Niedzielę. Jako ostatnia niedziela roku liturgicznego jest Uroczystością Chrystusa Króla Wszechświata. Liturgia tej uroczystości ma dwa nurty. Jeden to uświadomienie realizmu życia człowieka w rzeczywistości ziemskiej. Drugi to odniesienie do tego, co ostateczne. Dla wierzących w Chrystusa owo odniesienie do spraw ostatecznych zespala w sobie dwa aspekty. Jest to współistnienie tego co jest już dokonane w Chrystusie i co jest już zaczynem czasów ostatecznych i tego, co ma się dopełnić, czyli jeszcze nie w pełni się objawiło. Jednakże trzeba pamiętać, że to nie będzie nowość w sensie absolutnym, lecz dopełnienie tego, co już się stało w Chrystusie i jest obecne w wierzących przez ich wiarę, która czyni ich członkami Ciała Chrystusa.

Poznanie tej prawdy już dokonanej Tajemnicy nowego życia w Chrystusie sprawia, że wierzący oczekują objawienia się tego wszystkiego, co w nich już zostało zapoczątkowane przez wiarę i co spełnia się w sakramentach oraz jest przeżywane w konkretnych postawach codziennego życia. Chrystus już w nich królują i dokonuje sądu nad światem, chociaż wiele z tego, o stanowi istotę tego królowania, jest jeszcze ukryte.

Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale
i wszyscy aniołowie z Nim,
wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały.

I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody,
a On oddzieli jednych ludzi od drugich,
jak pasterz oddziela owce od kozłów
(Mt 25,31n).  

Gdy więc dokona się owo objawienie (parusia) Syna Człowieczego, nastąpi ostateczny sąd nad ludzkością. Nastąpi odkrycie wszystkiego, co było i stało się w sercach i umysłach a także w czynach ludzi. Zwrócić trzeba uwagę na to, że jest mowa o narodach. W biblijnym znaczeniu chodzi w pierwszym rzędzie o narody pogańskie, o tych, którzy nie poznali Chrystusa. Nie poznali Jego Tajemnicy i w swoim życiu nie uznali Go za swojego pana.

1. Obecność Pana w dziejach ludzkości  

Ze słów Jezusa, który w swojej proroczej mowie ukazuje siebie jako Syna Człowieczego dokonującego rozdzielenia owiec od kozłów (sprawiedliwych od czyniących zło bądź obojętnych wobec Niego) wynika, że to On, już w czasie biegu tej ziemskiej historii jest obecny. Czytaj więcej…

Dzisiaj gościmy w KRP Księdza Biskupa Macrama Max Gassis, biskupa diecezji El Obeid z Sudanu. Jest to diecezja położona w centralnym Sudanie, która pozostaje na terenie zarządzanym przez Chartum, a więc władze muzułmańskiej Republiki. Ksiądz Biskup przedstawił sytuację i wyraził swoje największe potrzeby, którym musi sprostać, aby ludzie na tym terenie mogli w miarę możliwości żyć. Na tym terenie żyje około 6 milionów. Z tego cztery miliony to muzułmanie a pozostałe dwa miliony to wyznawcy trydycyjnych religii afrykańskich i chrześcijanie.

Księdz Biskup Macram przedstawił takich oto pięć próśb (dziedzin, które wymagają pomocy):

  1. lekarstwa i wszelka pomoc medyczna;
  2. pomoce szkolne;
  3. materiał kancelaryjny;
  4. pomoc w budowaniu (wierceniu) studni. Oni mają sprzęt, ale potrzebują materiałów pomocniczych (tereny są bagniste) i środków opłaty personelu technicznego;
  5. kapłani, siostry zakonne i wolontariusze.

Ta ostatnia prośba leży Księdu Biskupowi najbardziej na sercu. Kieruję więc apel do młodych Księży, którzy mają znajomość języka angielskiego i czują w sobie ducha misyjnego, by się odważyli podjąć decyzję pójścia z pomocą w te strony. Podobny apel do Sióstr czy oOsób, które byłyby gotowe podjąć wolontariat. Potrzeba kobiet.

Będziemy też starać się pomóc w inych dziedzinach.  Przygotowanie jednej studni to koszt około 10 – 15 tysięcy dolarów.

Rozmawiamny też ogólne o misjach i sytuacji Kościoła krajach, gdzie chrześcijanie są prześladowani i gdzie Kościół przeżywa różne nadzwaczajne trudności.

Zachęcam do udziału w audycji, tutaj na blogu i do zainteresowania się tą problematyką i gotowości niesienia pomocy.

Bp ZbK

 

Posłuchaj audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=12435

W dnaich 13 i 14 listopada 2011 roku odbywa się wizytacja kanoniczna Parafii pw. św. Teresy w Siedlcach. Parafia jest prowadzona przez Ojców Oblatów. Jest to najstarsza parafia z młodszych parafii siedleckich. Pierwsza, która powstała po II wojnie światowej.

W katechezie na rozpoczęcie wizytacji mówiłem o jedności wspólnoty chrześcijańskiej i jej misyjności. Jedność jest owocem zwracania się wszystkichj rozproszonych ku Tajemnicy Jezusa Chrystusa. Jest to owoc Ducha Jezusa Chrystusa. Nie jest to jedność narztucona i funkcjonująca tylko w wymiarach zewnętrznych o organizacyjnych, ale jedność przeżywana jako komunia. Dokonuje się to dzięki poznaniu i przyjęciu Tajemnicy Paschalnej: śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i daru Jego Ducha.

Z tej otwartej jedności rodzi się misyjność Kościoła. Jest ona po prostu owocem pokonywania wszystkich barier i uprzedzeń. Misyjność Kościoła jest owocem świadomego przeżywania jego tożsamości w mocy Ducha Swiętego, by wychdzić ku drugiemu człowiekowi w jewgo różnorakich potrzebach. Jest to znak albo jeszcze dobitniej sakrament jedności, który przemawia do wszystkich. Oczywiście wzbudza też kontrowersje i czasem jest przedmiotem prześladowań.

Liturgia dzisiajeszej Eucharystii prowadziła nas drogami daru otrzymanego jako powierzone talenty. Znaczenie tych talentów może być różnie rozumiane, tzn. można próbować je idemtyfikować z różnego rodzaju uzdolnieniami i łaskami. Ostatecznie jest to dar Ducha Swiętego, dar znajomości Tejemnicy Jezusa Chrystusa. Dar sakramentów świętych a w szczególności chrztu. Ten dar można dobrze wykorzystać i pomnażać, a można też zakopać go i odłożyć na bok oraz żyć tak, jakby tego daru się nie otrzymało.

Odbyły się spotkania z Radą Parafialną,  z grupami, wspólnotami i ruchami działającymi w Parafii. Była młodzież Oblacka z różnych stron Polski. Odwiedziłem też Siostry Służebniczki pracujące w Parafii oraz jedną z Rodzin.

Jutro będę w Zespołe Szkół nr 2.

Zapraszam do refleksji, wymiany zdań i spostrzeżeń.

Bp ZbK

Jesteśmy już pod koniec roku liturgicznego. W 33 niedzielę roku A czytamy przypowieść Jezusa zapisaną przez Mateusza jako ostatnia (25,14-30). Odnosi on nas do daru i rozliczenia z tego daru. Z Królestwem Bożym jest jak z człowiekiem, który udawszy się w podróż powierzył swój majątek swoim sługom.

Każdemu powierzył część swej majętności stosownie do zdolności właściwym każdemu z tych sług. Tekst grecki ma wyrażenie: każdemu według jego własnej mocy  (dynamis). Jest więc brana pod uwagę zdolność operatywna każdego z tych sług. Każdy więc miał możliwość i szansę, zadanie i obowiązek wykorzystać swoje zdolności, swoją moc operatywną, aby okazać się skutecznym w zagospodarowaniu powierzonego mu majątku.

Jak wykorzystali tę szansę i jak spełnili zadanie? Co stało się z nimi przy tej okazji?

Przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: „Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem”.

Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: „Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem”. 

Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: „Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!”  (Mt 25,20-25).  

Dwaj z obdarowanych sług podwoili powierzony sobie dar i przynieśli go swemu panu. Był też jeden, który zwrócił to, co otrzymał. Uczynił to z komentarzem, który miał zapewne stanowić usprawiedliwienie. Tymczasem ten komentarz w rzeczywistości oskarżał samego pana – jakby właśnie on był winny, że sługa nie wykorzystał danej mu szansy. Reakcja pana była też adekwatna do zachowania każdego z tych sług. Jedni otrzymali pochwałę i zostali zaproszeniu do udziału w radości swego pana. Wobec ostatniego zaś padły mocne słowa: Sługo zły i gnuśny. Nastąpiły też decyzje: odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. A tego sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz – w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.  

1. Czy to było sprawiedliwe ?

Pierwsze wrażenie może prowadzić do stwierdzenia, że ów sługa nie miał szczęścia w tym, że pan go obdarzy tym talentem, a może trzeba by powiedzieć, że nie było to jego szczęściem w ogóle, że został czymkolwiek obdarowany. Czytaj więcej…

Z Paryża, z Lourdes i z Rzymu (111109)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W tych dniach (7-12 listopada 2011) przebywam za granicą. W poniedziałek odwiedziłem Seminarium Polskie w Paryżu. Spotkałem się z Rektorem tegoż Seminarium, ks. Józefem Grzywaczewskim i z Księdzem Rektorem Misji Katolickiej we Francji ks. Stanisławem Jeżem. Nadto spotkałem się z niektórymi z naszych siedleckich Księży, którzy pracują we Francji zarówno wśród Polaków jak i wśród Francuzów. Jeden z naszych Księży jest Proboszczem jednej z parafii francuskich w Paryżu. Ksiądz Rektor J. Grzywaczewski to również ksiądz Diecezji siedleckiej, który sprawuje ten urząd blisko 15 lat. Seminarium zostało odnowione i jest domem głównie dla księży studentów nie tylko z Polski, ale także z innych krajów i innych kontynentów.

We wtorek uczestniczyłem w Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Francji, które miało miejsce przez kilka dni w Lourdes. Byłem tam jako przedstawiciel naszej Konferencji Biskupów. We wtorek zajmowano się bardzo aktualnym tematem, mianowicie Internet a Kościół. Napiszę o tym więcej później.

Dziś natomiast uczestniczyłem w audiencji Generalnej na Placu św. Piotra. Papież wygłosił katechezę na temat Psalmu 119. Były też grupy Pielgrzymów z Siedlce. Największa to maturzyści i nauczyciele Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego z Siedlec.

Pozdrawiam z Rzymu wszystkich Blogowiczów i tutaj polecam Was i wszyskich Diecezjan w modlitwie Panu Bogu i wstawiennctwu Apostołów.

Bp ZbK

Następna strona »

css.php