Ostatnia Niedziela października jest niedzielą jest specjalną uroczystością w kościołach, których nie jest znana data konsekracji. W tych kościołach obchodzi się w tę niedzielę Uroczystość Poświęcenia Własnego Kościoła. Wtedy też bierze się jako czytania do liturgii Słowa z tej uroczystości. W kościołach, których jest znana data ich poświęcenia rocznicę konsekracji obchodzi się wtedy, gdy przypada. Wówczas też jutrzejsza niedziela jest 31. Niedzielą zwykłą. W roku A czytany jest więc dalszy ciąg Ewangelii wg św. Mateusza (23,1-12).

Jak to już wielokrotnie było wspominane, czytamy opowiadanie wydarzeń z ostatnich dni ziemskiego życia Jezusa przed Jego męką. Napięcie między przywódcami ludu a Jezusem stale wzmaga się. Zostali „odprawieni” wszyscy ci, którzy podchodzili do Jezusa, aby Go pochwycić w mowie. Ostatnie zdanie Ewangelisty przed czytanym w tę niedzielę fragmentem brzmi: Żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać (22,46).

W takim to kontekście Jezus zwraca się do tłumów i do swych uczniów tymi oto słowami:

Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze.
Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą,
lecz uczynków ich nie naśladujcie.
Mówią bowiem, ale sami nie czynią
(Mt 22,2n).  

Ze słów Jezusa przebija świadomość niezmiennej Bożej prawdy, która jest powierzona ludzkim ustom i umysłom oraz czynom. Niezależnie czynów ludzkich, prawda i nauka Boża pozostanie aktualna. Stoi to w pewnej sprzeczności z powszechnym powiedzeniem: że słowa pouczają, ale dopiero przykład pociąga do naśladowania. Tutaj słowa są postawione jako w pierwszej i nieodwołalnej linii w pewnym sensie niezależnie od przykładu tych, którzy nauczają. Zapewne nie jest to przedstawione jako sytuacja najlepsza czy idealna, ale jako sytuacja prawdziwa i uniwersalna.  

1. Objawienie – w czyim imieniu mówi Mojżesz?

Nasze ludzkie spojrzenie i uczenie się życia pochodzą zasadniczo doświadczenia przekazywanego sobie z pokolenia na pokolenie, z ojca na syna, z nauczyciela na wychowanka, z mistrza na ucznia itp. W ten sposób rodzi się i funkcjonuje „bogactwo” czy skarb życiowy. Jest to ludzka mądrość i doświadczenie.

Inaczej jest w Objawieniu, chociaż Objawienie też korzysta z ludzkiej mądrości i ludzkiego doświadczenia i wpisuje się w ludzkie doświadczenie. Jednak stale je przekracza. Czytaj więcej…

Spotkanie z Katechetami (111029)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dziś, 29 października spotkałem się z Katechetami. Po modlitwie przedpołudniowej wygłosiłem katechezę. Poruszona problematyka to proces kształtowania wiary i adekwatnego do niej życia. Wiąże się to z potrzbą (nowej) ewangelizacji i inicjacji chrześcijańskiej. Odniosłem się w tym do Apostolskiej adhortacji posynodalnej Benedykta XVI „O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła” – Verbum Domini.

Zwróciłem następnie uwagę na to, co my robimy i winniśmy robić na tym polu w naszej Diecezji. Oprócz zwyczajnego duszpasterstwa i parcy katechetycznej jawią się przede wszystkim trzy dziedziny.

1. Jest to realizacja programu diecezjalnego „Chrzest w życiu i misji Kościoła„. Jest on prowadzony już siódmy rok. Ma on charakter wprowadzenia w biblijną historię  zbawienia, a więc spełnia w pewnej mierze rolę inicjacji chrześcijańskiej. Naturalnie musi być robiony adekwatnie do założeń, tzn. trzeba robić jego poszczególne etapy, jakimi są kerygmat (katecheza kerygmatyczna), osobista relacja ze Słowem Bożym, dzielenie się tym doświadczeniem Słowa w małych grupach i wreszcie szersze świadectwo. Można i ten program robić w rodzinach i wtedy może stanowić „materiał” do rodzinej rozmowy i przekazu wiary młodszemu pokoleniu.  

2. Następnie chodzi o właściwe rozumienie potrzeby i roli katechumenatu pochrzcielnego. Jest to proponowane przez Ruch Swiatło – Zycie, czyli  rekolekcje oazowe, Domowy Kościół. Według zamysłu założyciela, sł. b. ks. Franciszka Blachnickiego chodzi o deuterokatechumenat.  Drugą propozycją jest Droga Neokatechumenalna. Jets to propozycja kszutałtowania wiary dojrzałej przede wszystkim u osób już ochrzczonych.

3. Trzecim polem, na które dzisaj w naszej Diecezji musimy zwrócić uwagę i podejmować wysiłki formacyjne dotyczące naszej wiary, i jej przekazu młodemu pokoleniu oraz kształtowania świadomości wspólnoty Kościoła lokalnego (w wymiarze diecezjalnym ale także w wymiarze wspólnoz parafialnych) to przygotowanie i przeprowadzenie II Synodu Diecezjalnego. Wydane materiały Lineamenta są pierwszym krokiem, aby przedstawić nurtujące zagadnienia i w ogóle ustosunkować się do rzeczywistości Kościoła, który tworzymi i w którym żyjemy.

Zachęcam do wymiany opinii, do przedstawiania problemów, do ukazywania rozwiązań i sugestii itp., które pomogą być nam bardziej Kościołem żyjącym Ewangelią i dającym świdectwo wobec świata a nie upodabniającym się do tego świata czy walczącym z tym światem.  To wszystko, co dzieje się w naszym narodzie, jest wystarczającym wezwaniem, by podjąć rzetelną refleksję prowadzącą do życiowych decyzji odpowiadajcych prawdzie Ewangelii i rzeczywistości Sakramentów w Kościele.

Bp ZbK


css.php