e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:12 października, 2011
• Komentarze:23 komentarze
• Kategoria:Audycja w KRP

Dziś, 11 października 2011 rozpoczęliśmy w KRP czwartą grupę tematyczną w programie „Chrzest w życiu i misji Kościoła”.

Ten czwarty cykl jest poświęcony całemu okresowi działalności proroków w obliczu wygnania babilońskiego. Jest to okres o wielkim znaczeniu w historii biblijnej – zarówno patrząc na to w kategoriach Narodu Wybranego, jak i w odniesieniu do chrześcijaństwa.

W pierwszej katechezie koncentruję się na powołaniu i misji proroka, jako tego, który jest pośród ludu, a jednak reprezentuje inne myślenie, gdyż jest nośnikiem głosu Boga. On jest wśród ludu, by interpretować w Bożym świetle wydarzenia, jakie lud przeżywa. To prorok ostrzega i wzywa do nawrócenia. Następnie, gdy to nawrócenie nie następuje, zapowiada konieczną karę, a jednocześnie interpretuje te wydarzenia tak, by właśnie wtedy lud przejrzał, ujrzał swoje błędy i powrócił do Boga.

Jest to tematyka bardzo obszerna i dająca się na różne sposoby interpretować. Trzeba wielkiego wyczucia, otwartości, a przede wszystkim gotowości kroczenia w posłuszeństwie Boga, czyli Jego słowu. Dotyczy to zarówno tego, kto w jakiejś mierze spełnia rolę proroka jak i tego i tych wszystkich, którzy mają szansę go słuchać.

Zachęcam do zgłębienia tej tematyki, do zapoznania się z katechezą (wydruk wersja audio) oraz do wzięcia udziału w wymianie myśli tutaj na blogu.

Pozdrawiam

Bp ZbK

Posłucja audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=11386

• Opublikowane:11 października, 2011
• Komentarze:7 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

W ramach wizytacji kanoniczne w Parafii Katedralnej w Siedlcach odwiedziłem dziś Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Siedlcach, popularnie zwany Ekonomikiem. Odbyło się spotkanie z Młodzieżą szkolną i z Nauczycielami. Młodzież przedstawiła recital Psalmów i piosenek nawiązujących do Osoby i dzieła bł. Jana Pawła II.

W nawiązaniu do Psalmów podjąłem temat „ekonomii Bożej” – w szczególności odwołując się do Psalmu 139 a zwłaszcza do Psalmu 23 – czyli Pan jest moim Pasterzem.

Pierwszy element to prawda i doświadczenie, że Pan mnie zna, jest obecny w moim życiu i należę do Niego. Odkrywam, że nie mogę przed Nim uciec i nawet, gdy On doprowadza do pewnej konfrontacji mojego życia z Nim, to jest to zawsze dla mojej korzyści. On chce dla mnie dobrze i zawsze mnie znajdzie.

W Psalmie 23 natomiast zarysowuje się możliwość dwojakiego rozumienia i przeżywania Bożej ekonomii. Upraszczając można to tak przedstawić:

Jedna to takie pojmowanie, że Pan mi wszystko zabezpiecza wszystko według moich zachcianek i stale jest mi czego potrzeba i nawet jeśli „wszystko” mam, to stale mi czegoś brakuje. Nienasycone jest bowiem serce człowieka.

Druga zaś to taka, że uczę się od mojego Pasterza, że nie wszystko muszę mieć tak, jak to mi się wydaje. On uczy mnie ‑ i ja to przyjmuję ‑ zarówno korzystać z bogactwa Jego darów jak też i tego, że ja nie wszystko muszę mieć według moich upodobań i zachcianek. On zresztą jako Pan wszystkiego, przeżył bardzo wiele momentów braku a nawet „obnażenia” ze wszystkiego – aż do krzyża. Jednak zmartwychwstał i obdarzył nas Duchem Świętym.

Ta ekonomia jest ekonomią, która zawsze się sprawdza: jest w niej zawsze dobry rachunek (bilans) i pozwala wytrwać w każdej sytuacji.

Zachęcam Uczniów i Nauczycieli do kontynuowania naszej rozmowy.

Pozdrawiam wszystkich!

Bp ZbK

• Opublikowane:8 października, 2011
• Komentarze:105 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Kolejny raz Jezus na kilka dnie przed Męką wypowiada się w przypowieści na temat królestwa niebieskiego. Tym razem jest to przypowieść o uczcie weselnej przygotowanej przez króla swemu synowi. Pamiętamy o tym, że Jezus wypowiada tę przypowieść jako Syn Boga przed swoją Męką i Zmartwychwstaniem oraz Zesłaniem Ducha Świętego. Całe to wydarzenie, a w szczególności Zesłanie Ducha Świętego jako owoc Męki Jezusa, jest wprowadzeniem ludzi w gody Syna. Jest tym wydarzeniem, które otworzy bramy królestwa i będzie stanowiło realizację wszystkich zapowiedzi o zgromadzeniu wszystkich ludzi na uczcie, jak to m. in. zapowiadał prorok Izajasz.

Dzisiejsza perykopa składa się najprawdopodobniej z dwóch, złączonych przez Ewangelistę w jedną. Wskazuje więc na dwa różne momenty realizacji tego zaproszenie na ucztę. Pierwszy to zaproszenie określonych osób, które się wymówiły i w związku z tym zaproszenie zostało skierowane do wszystkich napotkanych. Druga część przypowieści i tym samy drugi moment realizacji samej uczty i uczestnictwa w niej to pytanie o wejście na salę godową bez odpowiedniego stroju, czyli bez właściwego ducha i należytego usposobienia.

Zatrzymamy się na słowie Pana odpowiadającym tym dwom momentom wydarzeń: 

Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie

Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego? (Mt 22,9.12).

Działanie Pana Boga wobec człowieka jest od samego początku (od momentu grzechu człowieka) skierowane na to, aby człowieka przyprowadzić do wspólnoty z Bogiem i przygarnąć gp jako swoje dziecko, jako uczestnika Bożego życia.  

1. Zaproszenie skierowane do wybranych

Gdy odczytujemy wydarzenia z historii zbawienia, dostrzegamy pewną i poniekąd zawsze obecną prawidłowość. Bóg, aby przywołać wszystkich, kieruje najpierw zaproszenie do wybranych. Ich stosunek do tego zaproszenia, zarówno pozytywny jak i negatywny, ma odniesienie na to, co dzieje się ze wszystkimi. Czytaj więcej…

• Opublikowane:1 października, 2011
• Komentarze:86 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Ewangelia 27 Niedzieli roku A (Mt 21,33-43) stawia nas przed bardzo istotnym obwieszczeniem. Przypowieść o gospodarzu winnicy, który oczekuje od jej zarządców odpowiedniego plonu, nawiązuje do proroctwa Izajasza, które jest proklamowane w tę niedzielę jako pierwsze czytanie (Iz 5,1-7). W jednymi drugim przypadku chodzi o oddanie gospodarzowi winnicy należności, której ma prawo oczekiwać, gdyż to on zainwestował w tę winnicę. Nie ulega wątpliwości, że Jezus, opowiadając tę przypowieść, odnosił się do arcykapłanów i uczonych w piśmie oraz do całej rzeczywistości Starego Przymierza. Wszystko dzieje się w ostatnich dniach przed Męką. W perykopie czytanej w ubiegłą niedzielę chodziło o pracę „dzieci” w winnicy. Jeden powiedział, że pójdzie, a nie poszedł; drugi powiedział, że nie chce iść, a poszedł.

W rozważaniu poprzedniej niedzieli zwróciłem uwagę na to, że chodziło o wejście na drogę sprawiedliwości. Najpierw była ta wg Prawa, do której nawoływał św. Jan Chrzciciel, a następnie ta, która została objawiona przez Syna, który wszedł do winnic i wziął na siebie całą niesprawiedliwość, by w imieniu i mocą Dobrego Boga, dać wszystkim, którzy zechcą przyjąć logikę sprawiedliwości wynikającej z wiary i będącej darem i łaską.

Perykopa tej niedzieli pozwala wniknąć w sposób dokonania się tej nowe Bożej sprawiedliwości. Ci, którzy pracowali dla swego zysku i tak wykorzystywali winnicę – także e jej aspekcie religijnym, kultycznym itp. Oni uważali, wiedzą, o co chodzi i jak „należy” wykorzystać” winnicę i nie oddawali gospodarzowi należności. Gdy gospodarz posyłał swoje sługi (proroków), oni przywłaszczali ją sobie, a proroków zabijali. Wreszcie posłał swego syna, myśląc: Uszanują mojego syna. Tymczasem oni mówili sobie: 

«To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo»
i
Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili (Mt 21,38n).

Nie zdawali sobie sprawy z tego, że w ten sposób dali jakby płaszczyznę czy pole do objawienia Bożej sprawiedliwości właśnie na tym Synu, który jest dziedzicem i przez którego objawia . 

1. Syn w winnicy

Kiedy winnica nie oddawała należytego owocu (jak to przedstawia prorok Izajasz), lub ci, którzy ją uprawiali – rolnicy z przypowieści nie oddawali Gospodarzowi stosownej należności, posłał do tej winnicy swego Syna ‑ Mówimy już teraz nie na płaszczyźnie obrazu i przypowieści, lecz na płaszczyźnie historii czyli wydarzeń zbawczych, jakie zaistniały w zbawczym dziele Jezusa i które kształtują nasze życie. Czytaj więcej…

• Opublikowane:1 października, 2011
• Komentarze:27 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

Dzisiaj, w sobotę 1 października odbyła się pierwsza katecheza IV roku z programu Chrzest w życiu i misji Kościoła. Tematem tej katechezy jest powołanie i misja proroka wobec nieprawości, jakie dzieją się wśród ludu i wobec zagrożenia, jakim jest wygnanie. Prorocy wzywają do nawrócenia. Gdy lud tego nie podejmuje zapowiadają wygnanie z Ziemi Obiecanej, co więcej nawet zniszczenie świętych miejsc i zburzenie świątyni.

Rola proroka pośród ludu jest bardzo ważna także dzisiaj. Prorok rzuca Boże światło na wydarzenia, jakie dotykają lud i poszczególne osoby. O tym było więcej podczas katechezy. Napiszę też więcej później, albo dam dostęp do katechezy – napisanej i wygłoszonej.

Teraz zachęcam uczestników katechezy do dalszych rozważać, refleksji, świadectw.

Pozdrawiam wszystkich życząc Bożego Pokoju

Bp ZbK