Największy Dar Boga (12 Ndz A 2011 – Uroczystość Najświętszej Trójcy)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Uroczystość Najświętszej Trójcy wprowadza w okres zwykły roku liturgicznego i może być widziana jako okazja do spojrzenia na Dar Boga, czyli jak Bóg udziela siebie człowiekowi. Udziela siebie człowiekowi jako „trójdzielna” Jedność. Udziela siebie człowiekowi, by człowiek w tej Jedności Boga miał swój udział. Zaprasza człowieka, by stał się niejako cząstką tej przedziwnej Jedności. Nie oznacza to jednak zagubienia człowieka czy zatracenia przez niego swej tożsamości, lecz odkrycie prawdziwej egzystencji człowieka w Bogu.

Właśnie dzięki objawieniu się człowiekowi Trójjedynego Boga w człowieku otwiera się na nowo możliwość życia na obraz i podobieństwo Boga, czyli życie w komunii – przy respektowaniu odmienności i różności. Jest to życie, które tworzy jedność przez udzielanie siebie drugiemu. Taka bowiem jest ostatecznie relacja Osób w Trójcy Świętej. Tę prawdę i tę rzeczywistość Bóg Ojciec objawił ludziom w swoim Synu, który z kolei daje od Ojca Ducha Świętego. 

Tak bowiem Bóg umiłował świat,
że Syna swego Jednorodzonego dał,
aby każdy, kto w Niego wierzy,
nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16).  

Wszystko, co Bóg podjął dla człowieka, począwszy od stworzenia go na swój obraz i podobieństwo, jest udzielaniem się Boga człowiekowi. Tak było od początku i nie przestało tak być nawet wtedy, kiedy człowiek zgrzeszył, wybierając swoją drogę, tzn. drogę swego poznania dobra i zła, i tym samym odwrócił się od tego udzielającego się człowiekowi Boga. Bóg jednak nie odwrócił się od człowieka.

1. Dając Syna dał Siebie w Synu

Najbardziej wymownym sposobem, w jaki Bóg mógł siebie dać było właśnie danie siebie w swoim Synu. To nie było poświęcenie Syna, dla ratowania czegokolwiek z tego, co jest w Bogu, lecz dla ratowania tego, co od Boga odeszło. Czytaj więcej…

css.php