e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:12 czerwca, 2011
• Komentarze:9 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

Odbyło się dziś, w Uroczystość Zesłania Ducha Swiętego pświęcenie kaplicy w Parafii pw. Błogosławionych Męczenników Podlaskich z Pratulina. Uroczystość liturgiczna była dobrze przygotowana ze śpiewem parafialnego Chóru i Służby Liturgicznej. Po liturgii miałem okazję rozmawiać z wielu osobami z parafii oraz tymi, którzy na tę Uroczytość przybyli z innych parafii czując się związani z różnych racji z tą parafią.

Byłoby dobrze kontynuować niejedną z rozpoczętych rozmów. Daję taką okazję tutaj na blogu i do tego zapraszam.

Bp ZbK

• Opublikowane:11 czerwca, 2011
• Komentarze:5 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

W Kościele parafialnym pw. Ducha Świętego odbyły się dziś wieczorem I Nieszpory Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Obecne były różne wspólnoty naszej Diecezji i przedstawiciele Ruchów obecnych w naszej Diecezji. Przygotowana została piękna i wymowna scenografia. Wzruszające były świadectwa dane przez niektórych uczestników spotkania. Piękny śpiew scholi „Gaudete” wspomagał śpiew całej wspólnoty. Była to prosta a zarazem podniosła celebracja, której treści docierały do wnętrza serc.

Dziękuję wszystkim Uczestnikom tego modlitewnego spotkania i tym, którzy je przygotowali oraz Ks. Proboszczowi Januszowi oraz jego Współpracownikom, który każdego roku tradycyjnie przyjmuje w swej parafii  tego rodzaju spotkanie.

Jeśli ktoś zehce podzielić się swymi wrażeniami i przeżyciami, to będzie to ubogaceniem całej naszej wspólnoty diecezjalnej i nie tylko!

Bp ZbK

• Opublikowane:11 czerwca, 2011
• Komentarze:1 Komentarz
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

Dziś, na zakończenie prac w ramach programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” w Woli Gułowskiej Kongres Eklezjologiczny odbył się dla dekanatów regionu siedleckiego  (północno zachodnia część naszej diecezji).

Jak zwykle tego rodzaju spotkaniach rozpoczęliśmy modlitwą Przedpołudniową. Następnie miały miejsca świadectwa i wymiana myśli oraz doświadzczeń z tego okresu pracy formacyjnej.

Po raz kolejny okazało się dzisiaj, jak bardzo potrzebne jest głoszenie kerygmatu. To dzięki temu głoszeniu Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, który umarł za nas grzeszników i zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia i obwieszczenia nam przebaczenie (zob. Rz 4,25), możemy dostrzec i właściwie ocenić oraz w pełni „wykorzystać” to wszystko, co w naszym życiu jawi się w naszych oczach jak przysłowiowa dziura. Odkrywamy bowiem, że sami z siebie robimy wszystko, abyśmy tego nie dostrzegali i aby inni tego w nas nie widzieli i tego nie poznali. Tymczasem, jak okazuje się to w świetle Ewangeli Jezusa Chrystusa, to właśnie te przysłowiowe „dziury” są puntktem zaczepienia Chrystusowego kerygmatu niesionego przez Kościół. Dzięki tmu przedziwnemu spotkaniu naszej słabości i mocy Zmartwychwstałego możemy poznać zbawienie. 

Zachęcam do kontynuowania tutaj na blogu tego, co było w Woli Gułowskiej i co było owocem tegorocznej pracy.

Bp ZbK

• Opublikowane:11 czerwca, 2011
• Komentarze:36 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Ewangelia przewidziana na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego przytacza opowiadanie o wydarzeniu z pierwszego dnia tygodnia, czyli z wieczoru pierwszego dnia po Zmartwychwstaniu. Wtedy to bowiem Jezus przekazał Ducha Świętego Apostołom, chociaż nie była to jeszcze owa manifestacja zewnętrzna, która miała nastąpić w dniu Pięćdziesiątnicy. Tymi wydarzeniami (z pierwszego dnia tygodnia i z Pięćdziesiątnicy) zostają objęte dwa najważniejsze momenty, jakie stanowiły podstawę Ludu Starego Przymierza i które będą też stanowiły fundament Ludu Nowego Przymierza, czyli Kościoła.

Była to Pascha upamiętniająca wyjście z niewoli egipskiej i Święto Tygodni – Pięćdziesiątnica, czyli upamiętnienie wydarzenia spod góry Synaj, kiedy to Lud otrzymał Prawo i stał się Ludem Bożym. Wówczas Lud otrzymał to Prawo przez pośrednictwo Mojżesza i mimo, że wyraził zgodę na przyjęcie go (Wj 24,3-8), wkrótce – a właściwie bezpośrednio – po zawarciu przymierza Lud się sprzeniewierzył temu przymierzu (zob. Wj 32,1-8 – jest to pierwszy epizod opisany po zawarciu przymierza). Trzeba więc powiedzieć, że wówczas Lud – mimo wyrażonej woli przyjęcia Tory, czyli Prawa Bożego – w rzeczywistości tego Prawa nie przyjął. Nie przyjął, bo miał innego ducha. Nie przyjął Ducha Bożego, który od owego momentu miał stanowić podstawę życia społeczności tego Ludu. 

Teraz tymi wydarzeniami są Zmartwychwstanie Jezusa (zapowiedziane w wydarzeniu Paschy) i Zesłanie Ducha Świętego (jako „odpowiednik” i wypełnienie daru Tory i zawarcia Przymierza). Zmartwychwstały Jezus, który ukazuje się w wieczór pierwszego dnia tygodnia po pozdrowieniu uczniów i wskazaniu na swoje posłannictwo oraz udział uczniów w tym posłannictwie, tchnął na nich i powiedział:   

Weźmijcie Ducha Świętego
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone,
a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20,22n). 

Duch Święty, którego udziela Jezus swoim uczniom, jest darem dla nich, ale nie tylko dla nich. Oni Go mają przyjąć, żeby przez odpuszczanie grzechów uzdrawiać relację ludzi z Bogiem. Krótko mówiąc: by lud był Ludem Bożym, by człowiek świadomie przynależał do Boga. Takie jest sens przymierza. Grzech zaś jest tym, co to przymierze i tę jedność zburzył i nadal burzy wszędzie tam, gdzie nie ma Ducha Bożego.  

1. Weźmijcie

W powyższym kontekście trzeba rozumieć Jezusowe słowa: Weźmijcie Ducha Świętego. Grecki czasownik (lambano) ma bardzo szerokie znaczenie. Wyraża zarówno aspekt czynności, a więc wzięcie i przyjęcie czegoś, i jak i też pasywności, czyli otrzymanie i bycie obdarowanym. Czytaj więcej…

• Opublikowane:7 czerwca, 2011
• Komentarze:83 komentarze
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

Dziś IX rocznica mojego Ingresu do katedry siedleckiej. Jest to okazja, by spojrzeć z różnych punktów widzenia na te minione 9 lat. Nie czynię tego wpisu, by pobudzać do wazeliniarstwa, jak o tym było kilkakrotnie mowa w ostatnich dniach. Potrzeba jest też trochę papieru ściernego, żeby były punkty zaczepienia i powierzchnie, które rzeczywiście do siebie przylegają, a nie tylko ślizgają się po sobie. Inaczej mówiąc, trzeba więcej prawdy a mniej obłudy. To nie zależy jednak tylko ode mnie.
Ten blog – już czwarty rok – służy wzajemnemu poznawaniu siebie. Z mojej strony czynię to wprost i pod moim imieniem – taka jest struktura tego blogu. Uczestnicy mają możliwość wypowiedzi pod różnymi imionami, które nie muszą być identyfikowane. Pokazują one jednak coś z tego, co jest ogólnie w nas. Temu też służy ten blog.

1.Odpowiedzialność pasterska

Moja odpowiedzialność pasterska za diecezję jest od dnia 24 maja 2002 (liturgicznie: Wspomnienie Maryi Wspomożycielki Wiernych), kiedy to kanonicznie przejąłem Diecezję. Ingres, 7 czerwca, oznaczał uroczyste i publiczne przejęcie Diecezji przez objęcie katedry biskupiej.
Jedynym moim zamierzeniem jest prowadzić Diecezjan do Chrystusa drogę Ewangelii w takim duchu, jak na to wskazuje Sobór Watykański II i nauczanie Kościoła pod przewodnictwem kolejnych Papieży. Jestem przekonany, że w tych latach na tym polu w naszej Diecezji trochę stało się różnych rzeczy.
Czytaj więcej…

• Opublikowane:4 czerwca, 2011
• Komentarze:33 komentarze
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

W siódmą Niedzielę Wielkanocną obchodzimy Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. W roku A czytamy zakończenie Ewangelii wg św. Mateusza (28,16-20). To zakończenie nie mówi bezpośrednio o Wniebowstąpieniu. Fragment ten stanowi raczej obraz ostatniego spotkania Jezusa z uczniami, podczas którego Jezus daje im zapewnienie, że jest z nimi przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Paradoksalnie: jest to ostatnie spotkanie, podczas którego Jezus zapewnia uczniów o Jego stałej obecności z nimi.

Daje też im polecenia, które stają przed nimi jako trwałe i nieodwołalne zadanie odnoszące się do wszystkich czasów i do wszystkich miejsc. To wynika z faktu, że Jezus może o sobie powiedzieć:  

Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi.
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody,
udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego  (Mt 28,18n).  

Te ostatnie słowa Jezusa ziemskiego, ale już zmartwychwstałego objawiają to, co jest specyficzne w Jego Osobie i w Jego misji.

1. Wszelka władza

Sformułowanie: „dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” jest bardzo mocnym wyrażeniem. Odnosi się do władzy samego Boga nad całym wszechświatem. Jednak chyba nie to jest na pierwszym planie w wypowiedzi Jezusa. Nie chodzi tylko o ogólną władzę w sprawach niebieskich i władzę nad światem. Czytaj więcej…