Objawienie Pańskie (2011)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Uroczystość Objawienia Pańskiego dopełnia czas Bożego Narodzenia. Objawia głębszy sens przyjścia Zbawiciela. Zewnętrznymi bohaterami tego święta są Mędrcy ze Wschodu i król Herod oraz Arcykapłani. Znakiem objawienia jest gwiazda, za której światłem podążali Mędrcy. Ta gwiazda nie zaprowadziła jednak Mędrców od razu do Jezusa. Zatrzymali się w Jerozolimie. Stracili orientację. Musieli dopytywać się o to, co dalej i dokąd dalej. Padły wówczas wyjaśnienia i informacje, które nie posłużyły tylko Mędrcom. Posłużyły nie tylko temu, by prowadzić do nowo narodzonego Króla i Mesjasza w celu oddania Mu pokłonu. Posłużyły także wykonaniu innych zamiarów. Zarówno jedno jak i drugie służyło wypełnieniu się planu Bożego, co do obecności Mesjasza-Króla wśród ludu – historii ludzkości . Oto proroctwo: 

A ty, Betlejem, ziemio Judy,
nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,
albowiem z ciebie wyjdzie władca,
który będzie pasterzem ludu mego, Izraela
(Mt 2,6). 

1. Gwiazda – i jej brak

Można snuć następujące rozważania: Przecież gwiazda już tak daleko prowadziła i doprowadziła już tak blisko właściwego miejsca. Czemu jej właśnie teraz zabrakło? Dlaczego Mędrcy musieli się wypytywać? Dlaczego Herod musiał się o tym dowiedzieć, że narodził się oczekiwany Król i dlaczego z powodu narodzenia się w najlichszej części ziemi Judy króla się przestraszył? Dlaczego wszyscy arcykapłani i uczeni, którzy odczytali proroctwo, na którego spełnienie przecież od wieków czekali, nie pospieszyli razem z Mędrcami do Betlejem, aby oddać pokłon i uznać narodzonego Mesjasza-Króla? Czytaj więcej…


css.php