Bóg żywych – dla naszego życia wiecznego (32 Ndz C – 2010)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Prawda o zmartwychwstaniu stopniowo dojrzewała w wierze Izraela. W czasach Jezusa podzielali tę prawdę faryzeusze i ci, którzy słuchali ich nauki. Natomiast drugie główne ugrupowanie, jakimi byli saduceusze, nie wierzyli w zmartwychwstanie. Nie przyjmowali też szeregu innych prawd odnoszących się do życia duchowego. Byli raczej religijnymi pragmatykami. Można nawet powiedzieć, że korzystali z religijności Izraela dla utrzymania porządku społecznego i politycznego.

Perykopa ewangelijna 32 Niedzieli roku C (Łk 20,27-38) przekazuje nam epizod, w którym Saduceusze pytają Jezusa o praktyczny aspekt zmartwychwstania, czy konsekwencje przyjęcia wiary w zmartwychwstanie, mianowicie trwanie relacji i związku ludzi po zmartwychwstaniu. Odwołują się przy tym do Pisma św. i stawiają Jezusa wobec pytania: 

Mojżesz tak nam przepisał:
«Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu.
Otóż było siedmiu braci.
Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy (…).
Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną?
Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę» (Łk 20,28-33). 

Spojrzenie saduceuszy jest bardzo praktyczne. Nie interesuje ich tyle związek z Bogiem ani teraz na ziemi ani po śmierci. A więc to, czym jest życie w jedności z Bogiem i co stanowi podstawę do wiary w życie wieczne, jest jakby na drugim planie. Interesują natomiast aspekty praktyczne życia religijnego i tego jakie stąd wynikają korzyści lub jak to może być rozwiązne. Argumentacja zaś Jezusa, jak to sam Jezus wypowie pod koniec perykopy, jest oparta na zupełnie innym aspekcie życia religijnego. Na odniesieniu do Boga i byciu w życiowej relacji z Nim. To też jest ważne również dziś dla nas.

1. Saduceusze

Najpierw jednak spojrzyjmy krótko na ugrupowanie saduceuszy. Nazwa ich stronnictwa odnosi się do kapłana Sadoka (sprawiedliwy kapłan z czasów króla Dawida – 2 Sm 8,17). Stanowili oni swoistą elitę, którą tworzyły wyższe (szlacheckie) sfery ówczesnej społeczności Izraela, w szczególności Jerozolimy. Czytaj więcej…

css.php