Niebo – perspektywa życia (7. Ndz Wlkn B – Wniebowstąpienie P)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Wniebowstąpienie Pańskie zamyka ziemski okres życia Jezusa. Uroczystość wspominającą ten moment historii zbawienia wspominamy w Polsce w liturgii w 7 Niedzielę Wielkanocną. W tę Uroczystość czytamy kolejno fragmenty końcowe trzech ewangelii synoptycznych. W tym roku, czyli roku B, czytamy fragment ewangelii wg św. Marka (16,15-20). Przedstawia on Jezusa, który daje Apostołom polecenie głoszenia Ewangelii całemu światu. A następnie :

 

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga.
Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie,
a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły (Mk 16,19-20).

 

Fakt wstąpienia do nieba Jezusa, który wcześniej został ukrzyżowany i zmartwychwstał – jak na wielu miejscach wyraża to liturgia – to wyniesienie natury ludzkiej do wysokości nieba, czyli do obdarzenia człowieka pełnią godności jako dziecka Bożego. To przywrócenie w nim obrazu Boga. Stało się to już w pełni w Osobie Jezusa, jako Boga –Człowieka. Stało się to jednak nie tylko z względu na Niego i jest prawdą nie tylko w Jego życiu. Stało się to w Nim, ale także dla nas.

1. Wcielenie i Uniżenie Syna Bożego

W prawdach wiary wyznajemy, iż Syn Boży stał się człowiekiem dla naszego zbawienia. To właśnie wyraża istotę całego działania Boga wobec człowieka, który po grzechu stanął w sytuacji oddalenia od Boga. Wygnany z raju musiał został skazany na przeżywanie swojej egzystencji stosownie do swego wyboru, jakiego dokonał w grzechu, czyli zdany na siebie. Oczywiście Pan Bóg nigdy nie opuścił człowieka. Czytaj więcej…

css.php