Nauka z mocą (4. Ndz B)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Przed nami 4. Niedziela roku B. Ewangelia (Mk 1,21-28) przedstawia nam pierwszy cud, jakiego Jezus dokonał w swoim publicznym życiu. Jest to pierwsze wystąpienie, które – wg Ewangelisty Marka – otwiera publiczne działanie Jezusa. Dokonało się to zaraz po powołaniu pierwszych uczniów w mieście Kafarnaum w synagodze. Dokonało się to w szabat, a więc w dzień świąteczny. Był to dzień poświęcony kształtowaniu relacji człowieka z Bogiem. Był to dzień modlitwy i słuchania głosu Boga, jaki był kierowany do człowieka przez nauczanie synagogalne. Jezus właśnie nauczał w synagodze, a uczestnicy zdumiewali sił Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Wobec tej nauki staje ktoś opętany przez ducha nieczystego i mocą tegoż ducha woła do Jezusa 

Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku?

Przyszedłeś nas zgubić.

Wiem, kto jesteś: Święty Boży! (Mk 1,24)

 Jest to bardzo znamienne wołanie, które umiejscowione na początku publicznej działalności Jezusa i w dodatku wykrzyczane w synagodze, pozwala od razu dostrzec, o co będzie chodziło w całej misji Jezusa. 

1. Władza Jezusa

Jezus nauczał, jako ten, kto ma władzę. Określenie „mieć władzę” trzeba rozumieć bardzo szeroko – zarówno w wymiarze zewnętrznym, jako m.in. władza czynienia cudów czyli władza nad zjawiskami i prawami natury. Drugi wymiar to ten, który możemy nazwać wewnętrznym, tzn. odniesionym do osoby. Czytaj więcej…

css.php