Upomnienie, wiązanie, jedność (23. Ndz A)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Ewangelia 23 Niedzieli (Mt 18,15-20) to fragment nauczania Jezusa skierowanego do Jego uczniów jako tych, którzy stanowią zaczyn mającego narodzić się w dniu Pięćdziesiątnicy Kościoła. Ta część Ewangelii wg św. Mateusza bywa nazywana mową kościelną. Jezus wskazuje w niej na zasady, jakimi będą się kierować członkowie wspólnoty kościelnej. W takim kontekście Jezus wypowiedział m.in. przytaczane w dzisiejszej Ewangelii słowa:

Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie,
idź i upomnij go w cztery oczy.
Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.
Jeśli zaś nie usłucha . . .

Dla wspólnoty istotne jest to, by być w jedności. Wspólnota kościelna nie istnieje dla realizacji jakichś celów zewnętrznych, które zazwyczaj łączą ludzi – chociażby na jakiś czas, tzn. jak długo trwa owa wspólnota interesu czy zainteresowania wspólnymi celami. A potem różnie bywa. Wspólnota kościelna jest natomiast miejscem i środowiskiem przeżywania człowieczeństwa w świetle objawionej prawdy Ewangelii. To prowadzi do zbawienia człowieka. Jest to po prostu przeżywaniem zbawienia, czyli przemiany w nowego człowieka, w człowieka przynależącego do nieba.

Potrzeba upomnienia

Człowiek jest stworzony do relacji z bliźnimi. Nie dobrze jest by był sam dla siebie (zob. Rdz 2,18). Przeżywanie relacji z drugim człowiekiem jest konieczne dla jego pełnego życia. Czytaj więcej…

css.php