Szczęśliwi mimo i wobec kąkolu (16. Ndz A)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Frapujące jest przesłanie Ewangelii przeznaczonej na 16 Niedzielę roku A. Może nawet trzeba powiedzieć, że wprost przewraca ono powszechnie przyjęte schematy odnoszące się do życia, do jego rozwoju, do sensowności troski o dobro czy też walki ze złem. A właściwie nasze schematy odnoszące się do faktu obecności zła wokół nas.

Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł (Mt 13,24-25).

 Jak długo nasienie było w ziemi, nikt tego innego i złego nie dostrzegał. Wyszło ono na jaw wówczas, gdy pszenica wyrosła i zaczęła wypuszczać kłosy i podobnie kąkol. Wtedy ze strony sług padło pytanie o przyzwolenie na wyrwanie kąkolu. To pytanie wydaje się logiczne dla każdego, kto troszczy się o dobro w sobie, wokół siebie. Po co bowiem obok pszenicy ma wzrastać kąkol. My, podobnie jak ówcześni słudzy gospodarza, niejednokrotnie pytamy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali kąkol, a więc usunęli spośród nas to, co złe, to co posiał zły, co pochodzi od złego? To, co pochodzi nie od nas, a od innego niż my? Jakże często mamy w sobie takie zamiary, takie myśli. Czytaj więcej…

css.php