Augustyn

by bp Zbigniew Kiernikowski

W odpowiedzi przytaczam stosowne fragmenty Motu Proprio .Zaznaczam, że moja wypowiedź nie odnosiła się do sprawowania Mszy św. bez udziału ludu (o tym art. 2 Motu Proprio), lecz do sprawowania Mszy św. z udziałem wiernych. W tym przypadku ma zastosowanie Art. 5. Przywołuje on też kanon 392.  Art. 5. § 1. W parafiach, w których jest stale obecna grupa wiernych przywiązanych do wcześniejszych tradycji liturgicznych, proboszcz powinien chętnie przyjąć ich prośbę o odprawianie Mszy w rycie Mszału Rzymskiego ogłoszonego w 1962 i zapewnić, aby dobro tych wiernych stało w zgodzie ze zwykłą opieką duszpasterską w parafii i pod kierunkiem biskupa zgodnie z kanonem 392, unikając niezgody i wybierając jedność Kościoła. Poprosiłem więc Księży Proboszczów o informowanie mnie o takich przypadkach, gdyż tutaj ma również zastosowanie kanon 392. Zachodzi to w przypadku, gdy proboszcz wyraża zgodę jak i też wtedy, gdyby tej zgody nie wyraził. Szczególnie zaś w drugim przypadku, jak to ujmuje art. 7. Motu Proprio: Art. 7. Jeśli grupa wiernych świeckich nie otrzymała od proboszcza zgody na swoją prośbę, o której mowa w art. 5 par. 1, informuje o tym biskupa diecezjalnego, który jest usilnie proszony o spełnienie ich prośby. Jeśli biskup z jakiegokolwiek powodu nie może zapewnić takiej celebracji, sprawa kierowana jest do Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”. Mam nadzieję, że jestem w Kościele rzymsko-katolickim na swoim właściwym mi miejscu, a nie ponad nim.Bp Zbk


css.php