W dzisiejszej audycji radiowej spojrzeliśmy na okres liturgiczny i życia Kościoła, jakim jest Wielki Post. Ten okres ma dwa zasadnicze aspekty. Jeden to przeżywanie tego okresu w duchu pokuty i modlitewnego pochylania się nad ciepiącym Jezusem. Wyrazem tego są wszelkiego rodzaju nabożeństwa pasyjne (Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale) oraz praktyki pokutne, umartwienia, rekolekcje wraz z postanowieniami poprawy i wszelkiego rodzaju umartwieniami. To wszystko służy naszemu zbliżaniu się do tajemnicy Jezusa Chrystusa cierpiącego, który oddał swoje życie za nas. Służy to także hartowaniu ducha i formowaniu postaw, które nie będą podatne na życiową łatwiznę i wszelkiego rodzaju uproszczenia i skróty życiowe, do jakich bardzo często skłania nas świat.

Drugi aspekt przeżywania Wielkiego Postu to przygotowanie do Świąt Paschalnych, jako celebracji centralnego wydarzenia chrześcijańskiego mającego swój wyraz w Chrzcie świętym. Jest to więc aspekt katechumenalny ze wszystkimi przewidzianymi w tym okresie katechezami, skrutyniami i obrzędami, podczas których katechumeni zostają stopniowo wprowadzeni w Misterium Paschalne.

Sam post – widziany z punktu widzenia Ewangelii to nie jest przede wszystkim i na pierwszym miejscu zewnętrzne umartwienie a tym bardziej nie takie, które łatwo daje się uchwycić w kategoriach spostrzeżenia prze ludzi, lecz postawa ducha, która potrzebuje zewnętrznego umartwienia. Wtedy te umartwienia i wszelkie rodzaju akty pokutne czy jałmużne stają się okazją do ściślejszego wchodzenia w relację z Bogiem. Dokonują się w „izdebce” własnego życia, gdzie Ojciec widzi. Chrześcijanie wiedzą, że jest potrzebny czas postu, kiedy oczekuje się obecności i poczucia bliskości Oblubieńca  i jest czas odczuwania i przeżywania tej bliskości, kiedy wszelkiego rodzaju posty okazują się jako relatywne i bez znaczenia jako same w sobie. Potrzebujemy jednego i drugiego doświadczenia.

Niech ten czas Wielkiego Postu uwrażliwi nas wszystkim przede wszystkim na potrzebę słuchania Słowa Bożego, kiedy to Pan przemawia do nas. Post, poczucie naszej słabości i ułomności niechaj nas czynią bardziej „głodnymi” Słowa. Otwartymi na słuchanie bez uwarunkowań. Gotowymi do wypowiadania i przyjmowania postawy zgodnej ze słowami Maryi: Niech mi się stanie według Twego Słowa.

Życzę Wszystkim Blogowiczom dobrego czasu Wielkiego Postu: niechaj Obecność Pana daje się odczuwać jako konkretna i bliska – szczególnie wtedy, gdy coś robimy, albo czegoś nie robimy w stosunku do tego, co robi czy czego nie robi świat. My zaś kierujemy się (pozwalamy się kierować) świadomością obecności Pana w naszym życiu. Niech czas Wielkiego Postu pomoże nam lepiej rozumieć i przeżywać naszą chrześcijańską (ewangelijną)  odmienność w stosunku do świata.

Bp ZbK

Dziś wieczorem, 23 grudnia 2014, w studio naszego Radia rozmawialiśmy o zbliżających się Świętach Bożego Narodzenia. W szczególności  mówiliśmy o tajemnicy Wcielenia Słowa Bożego w historię człowieka. Każdego z nas.  Poniżej przytaczam fragment mojego listu pasterskiego z roku 2002 o tajemnicy Wcielenia. Dla tych, którzy słuchali audycji może być pomocą w przypomnieniu treści i wrócenia do nich.

 

1. W liturgicznym życiu Kościoła przejawia się bogactwo tajemnicy obecności Boga żywego wśród ludzi. Kościół tę tajemnicę celebruje dla urzeczywistniania zbawienia w świecie i oddania czci i chwały Stwórcy. Cały rok liturgiczny koncentruje się na celebrowaniu wydarzeń zbawczych. Istotną treścią wszystkich czynności liturgicznych jest urzeczywistnianie tajemnicy ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa, czyli Tajemnicy Jego Paschy. Tajemnica Jego Paschy stanowi zasadniczą treść każdej niedzieli. Jest to główny wymiar historii zbawienia. Ta historia zbawienia, która obejmuje historię ludzkości od samych jej początków i zmierza do końca czasu, osiągnęła swoje specyficzne ukonkretnienie się we Wcieleniu Syna Bożego.

I. Wcielenie Syna Bożego jako przygotowanie Jego Paschy

2. Okresem roku kościelnego o znamiennym znaczeniu jest ten, który przybliża tajemnicę Wcielenia, a na który składa się czas Adwentu i Bożego Narodzenia. Ten okres, przywołujący tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, jest świętowaniem pierwszego przyjścia Zbawiciela, zatem Jego narodzenia z Maryi Dziewicy, i jest zorientowany na powtórne i ostateczne Jego Przyjście. Nie jest on jednak oderwany od Tajemnicy Paschalnej, ani też nie stanowi żadnej konkurencji w stosunku do niej. Właściwe zrozumienie tego okresu jest możliwe tylko w łączności z Tajemnicą Paschalną Chrystusa. To Pascha Jezusa nadała pełen wymiar Wcieleniu. Wcielenie zaś umożliwiło Paschę Chrystusa. Wspominanie i celebrowanie w liturgii Kościoła Tajemnicy Słowa, które ciałem się stało, jest ze swej natury związane z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz ukierunkowane na Jego ostateczne Przyjście. Czytaj więcej…


css.php