Uroczystość Wszystkich Świętych (181101)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Publikuję mój wpis z roku 2012 – z małymi zmianami.

Kościół jako wspólnota wierzących, a więc „świętych z powołania” (zob. Rz 1,7), oddawał i stale oddaje cześć Świętym. Za takich uważa tych, którzy od nas odeszli, a którzy podczas swego ziemskiego życia tak współpracowali przez wiarę z łaską Bożą, że dokonały się w nich wielkie dzieła Boże.

Kościół uważa ich za tych, którzy dzięki tej współpracy w posłuszeństwie wiary i przyjęciu w sobie tych dzieł Bożych, są przykładem dla wszystkich wierzących na ziemi i zmierzających do Królestwa Bożego. Co więcej, nie tylko są przykładem, ale orędują za nami i są dla nas pomocą, abyśmy i my po naszym ziemskim życiu dołączyli do ich grona.

Początki kultu Świętych

Pierwszą, w której objawiły się wielkie dzieła Boże i która to wyznała, to Maryja Ona też powiedziała o sobie: Błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia, gdyś wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący  (Łk 1,45.48n).

Już bardzo wcześnie – bo zdobnictwie katakumbowym (III wiek) – Maryja była przedstawiana z atrybutami, które wskazywały na jej wyjątkową rolę i udział w chwale Chrystusa. Kolejno rozszerzało się pojęcie i praktyka kultu świętych, w szczególności męczenników.

Uroczyście były obchodzone rocznice ich męczeństwa a miejsca ich męczeństwa i ich groby stawała się celem pielgrzymek. Stopniowo kultem byli obejmowani poza męczennikami także inni przede wszystkim jako wyznawcy, głównie wybitni nauczyciele i pasterze, którzy kształtowali myśl teologiczną i praktyczne życie wiernych w Kościele. Do tego dochodzili święci, którzy odznaczali się szczególnym życiem ascetycznym i pokutniczym a także dziewice.

Dalszy rozwój kultu

Kult świętych przybierał coraz to bardziej oficjalne i urzędowe formy. Oprócz imiennych wspomnień poszczególnych świętych kształtowała się stopniowo myśl, by wspominać wszystkich świętych. W roku 608 papież Bonifacy IV przeznaczył starożytny Panteon, czyli pogańską świątynię z czasów rzymskich poświęconą „wszystkim bogom”, na miejsce kultu Matki Bożej i świętych męczenników. Na początku X (935 r.) wieku papież Jan XI postanowił, że dzień 1 listopada będzie dniem, w którym Kościół oddaje kult wszystkim świętym.

Dzień 1. Listopada

Dzień 1 listopada to nie jest, jak to zazwyczaj się mówi, „święto zmarłych”, lecz Uroczystość Wszystkich Świętych. Tego dnia wierzący w Chrystusa, czyli cały Kościół oddaje Bogu cześć i Go uwielbia oraz składa mu dziękczynienie podziwiając i wpatrując się w tych wszystkich, w których Boża łaska i Boże działanie okazały się tak skuteczne, że przemieniły ich życie. Tego dnia jest po prostu Święto Świętych.

Naturalnie święci, którym oddajemy kult, to są ci, którzy już umarli. Trzeba nawet powiedzieć, że oni umarli dla świata zanim odeszli z tego świata. Umarli dla siebie z Chrystusem i jeszcze na tym świecie żyli z Chrystusem jako ci, którzy prawdziwie przeżyli sakrament Chrztu jako zanurzenie w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa i według ducha tego Chrztu kształtowali swoje życie.

Po ich śmierci – po przeprowadzeniu odpowiedniego procesu kanonicznego w celu zbadania ich życia, jako odpowiadającego prawdzie Chrystusa – Kościół uznał tę ich świętość zaliczając ich do katalogu Świętych, czyli do „martyrologium”.

Modlitwa za zmarłych

W tym dniu naturalnie też wspominamy wszystkich ochrzczonych, którzy od nas odeszli. Dzięki wierze i przyjętemu sakramentowi Chrztu należą do grona wybranych, nawet jeśli nie zostali formalnie ogłoszonymi świętymi i nawet jeśli – jak wierzymy – dokonuje się w nich czyścowe oczyszczenie. To za nich modlimy się, by zostali włączeni do grona zbawionych.

Jednak dzień poświęcony modlitwie za naszych zmarłych to jest przede wszystkim dzień 2 listopada: Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych.

Dobrze jest o tym pamiętać, żeby nie przesuwać akcentów ulegając po części pewnym tendencjom zeświecczenia Uroczystości Wszystkich Świętych przez zredukowanie tego dnia do „święta zmarłych”. Najpierw składamy uwielbienie Bogu, który dokonał wielkich dzieł w swoich Świętych i oddajemy im cześć, jako tym, którzy przyjęli Bożą łaskę i Boże działanie, a następnie z ufności we Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, albo jak popularnie mówimy w Dzień Zaduszny, modlimy się za naszych bliskich Zmarłych.

Jaka liturgia w dzień Wszystkich Świętych

Mając to a uwadze nie jest wskazane, aby w Uroczystość Wszystkich Świętych odbywały się Msze Św. na Cmentarzach. Winny odbywać się w Kościołach. W godzinach popołudniowych, po II Nieszporach Uroczystości Wszystkich Świętych, może odbyć się uroczysta procesja z kościoła na cmentarz, aby podkreślić związek tej Uroczystości z następnym dniem modlitwy za zmarłych.

Trzeba też przemyśleć, czy w ogóle są dobre warunki do sprawowania Eucharystii na cmentarzu. Bywa, że w takich wypadkach trudno jest o skupienie i zachowanie liturgicznego charakteru celebracji Eucharystii. Jeśli podchodzimy do celebracji liturgicznej z wiarą, to nie jest to takie ważne, że ona odbędzie się na cmentarzu, gdzie często nie ma warunków godnych do sprawowania liturgii. Może ona odbyć się równie dobrze w kościele, a przy grobach odbędzie się osobista czy wspólnotowa modlitwa podczas procesji i podczas indywidualnych nawiedzeń grobów naszych Zmarłych.

To wszystko ku przemyśleniu i naszej refleksji nad świętością i przemijalnością naszego życia .

Niech będzie Bóg uwielbiony w swoich Świętych a wszystkim wiernym Zmarłym niech da wieczny odpoczynek.

Z pozdrowieniem dla wszystkich, którzy są na drodze do świętości

Bp ZbK

Dzisiaj, w sobotę 10 marca 2018 r. odbyła się kolejna sesja Diecezjalnej Szkoły Liturgicznej. Wzięło w niej udział ponad 70 uczestników. Odbyło się kilka wykładów. Była modlitwa z Liturgii Godzin i Eucharystia.

Ja przedstawiłem temat „Celebracji Eucharystyczna na tle wydarzeń Paschy i celebracji żydowskie uczty paschalnej”. Zgłębiane tej tematyki jest potrzebne, aby odkryć z jednej strony ciągłość Ustanowienia Eucharystii przez Jezusa w Wielki Czwartek, a więc w prze3dzień Jego Męki. Z drugiej zań strony zrozumieć nowość, jaką Jezus wprowadza jako ten, który wypełnia Paschę i nadaje jej nowy wymiar i nowy sens.

Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus niejako zamknął sposób celebrowania Paschy jako pamiątki Wyjścia z niewoli egipskiej i odniósł tę celebrację do swojej Paschy, która spełniła się podczas Jego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania. Jezus niejako „wybrał” dwa szczególne momenty z uczty paschalnej upamiętniającej Wyjście z Egiptu. Jednym jest łamanie i spożywanie „przaśnego chleba” (chleba udręczenia), o którym Jezus powiedział: „To jest moje Ciał za was wydane”. Drugim jest kielich błogosławieństwa (czwarty kielich uczty paschalnej), o którym Jezus powiedział: „Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22.20).

W Celebracji Eucharystii, która została wszechstronnie przygotowana, uczestniczący mieli możliwość spożywania łamanego Chleba Eucharystycznego, Ciała Jezusa oraz korzystania z picia z Kielicha Przymierza w Krwi Jezusa.

Dziękuję Organizatorom i Wykładowcom oraz wszystkim Uczestnikom. Mam nadzieję, że zaniosą trochę zdobytego doświadczenia do swych parafii.

Jeśli ktoś z uczestników zechce się podzielić swoimi refleksjami, to będzie to dla nas wszystkich pożyteczne.

Zachęcam i pozdrawiam

Bp ZbK

Msza Krzyżma w Bazylice św. Piotra (140417)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Po latach miałem możliwość przeżyć ponownie Mszę Krzyżma w Bazylice św. Piotra. Przeżywałem ją w z różnymi papieżami kilkanaście razy. Ostatni raz było to w roku 2002, kiedy już byłem biskupem nominatem siedleckim, chociaż do ogłoszenia brakowało kilka godzin.

Dziś uczestniczyło około 40 kardynałów i chyba sporo ponad 60 biskupów. Bardzo pięknie przygotowana liturgia wraz ze śpiewami. Liturgię Eucharystii poprzedził śpiew pierwszej z mniejszych Liturgii Godzin, czyli tercja. Papież Franciszek w homilii mówią o radości namaszczenia kapłańskiego, któremu towarzyszą „siostry” ubóstwo, wierność i misyjność. Nie będę tutaj przytaczał szerzej treści homilii papieskiej. Będzie ona zapewne umieszczona na różnych oficjalnych stronach. Przepowiadanie papieskie cechuje autentyczność i bezpośredniość.

Modliłem sią w czasie tej liturgii zarówno w intencjach Diecezji Siedleckiej jak i też Diecezji Legnickiej, do której aktualnie zostałem skierowany. Pamiętałem i pamiętam nadal w modlitwie o wszystkich Blogowiczach. Pozdrawiam Diecezjan z jednego i drugiego Kościoła lokalnego oraz Blogowiczów. Dziękuję też za komentarze i wyrażaną w nich zazwyczaj życzliwość.

Ta dzisiejsza liturgia była dla mnie jednocześnie okazją spotkania się z wieloma znajomymi, z którymi od lat się nie widywaliśmy.

Mszę Wieczerzy Pańskiej przeżyję w jednej z parafii w centrum Rzymu oraz we wspólnocie DN.

Bardzo serdecznie wszystkich pozdrawiam – z Diecezji Siedleckiej i z Diecezji Legnickiej oraz Blogowiczów – i łączę się w modlitwie w duchu, o jakim pisałem w moim liście pożegnanym skierowanym do Diecezjan Siedleckich.

Bp ZbK

W dzisiejszej, trzeciej katechezie paschalnej, mówiłem o sensie czasu Wielkiej Soboty. Czasu bez liturgii (poza Liturgią Godzin). W tym czasie kontemplujemy przy grobie Pańskim sens Jego zstąpienia do Otchłani. Sens Jego Śmierci. Trwanie przy Jego grobie (nie chodzi o fizyczne przebywanie przed przygotowanym w kościele grobem, lecz świadomość, że On jest w niemocy) to okazja do tego, abyśmy uświadamiali sobie, że nie oczekujemy powrotu rzeczy przeszłych, lecz wprost przeciwnie: wobec doświadczenia śmierci i grobu ze względu na Zmartwychwstałego Pana, w którego wierzymy, oczekujemy cudu przemiany naszego myślenia.

W świetle tego grobu, który będzie świadkiem zmartwychwstania, patrzymy na różne nasze sytuacje „grobowe”. A więc te wszystkie sytuacje, w których nasza wyobraźnia i nasze moce się wyczerpały, te sytuacje, w których już nie mamy cierpliwości i nie widzimy sensu podejmowania ciężaru życia. Patrzymy na te grobowe sytuacje gotowi na blask zmartwychwstania. Jeśli tylko pozwolimy na to, aby w nas dokonywało się obumarcie naszych wyobrażeń, oczekiwań, pretensji, żalów opartych tylko na nas samych i wypływających z naszego „starego” wnętrza, to możemy być pewni, że nastąpi coś ze zmartwychwstania. Staniemy inaczej przed drugim człowiekiem, będziemy gotowi wejść w pojednanie i zobaczymy, że ten drugi też na to czekał, tylko może nie był jeszcze tak blisko „grobu” jak my; nie odnalazł się blisko grobu Pana.

Liturgia Wigilii Paschalna winna odbywać się w nocy. Jest świętym czuwaniem na cześć Pana. Składa się ona z czerech części:

  1. Liturgia Światła;
  2. Liturgia Słowa;
  3. Liturgia Chrzcielna;
  4. Liturgia Eucharystii.

Omówiłem szczegółowo niektóre elementy liturgii światła, w szczególności znaki wypisany na Paschale. Następnie omówiłem niektóre części liturgii słowa oraz liturgii chrzcielnej.

Zapewne zostaną umieszczone odpowiednie fragmenty tej katechezy w wersji fonicznej, w wersji audio. Za co dziękuję Redakcji KRP.

Posłuchaj:

Liturgia Słowa

Liturgia Chrzcielna

Symbolika paschału

Trwanie przy grobie

Jezus zstąpił do otchłani

Publiczne oddawanie Bogu chwały i czci

Owoc tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa

Bp ZbK

W dzisiejszej katechezie wprowadziłem w znaczenie Triduum Paschalnego. W szczególności podkreśliłem rolę przygotowania się do liturgii tych dni.

Następnie przedstawiłem główne myśli związane z liturgię Wieczerzy Pańskiej. Odnosi się to przede wszystkim do Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Szczegółowo omówiłem trzy momenty liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej:

  1. umycie nóg,
  2. złożenie darów ofiarnych
  3. oraz przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy (miejsca) przechowywania i specyfikę adoracji Najświętszego Sakramentu w kontekście liturgicznym Triduum Paschalnego.

Posłuchaj:

1. Wpływ wydarzenia paschalnego na nasze życie

2. Kapłaństwo Chrystusa

3. Gest umycia nóg

4. Gest przyniesienia darów

5. Kaplica Przechowania


Jeśli będą uwagi i zapytania, to postaram się je uwzględnić i na nie odpowiedzieć.

Dobrego przygotowania do celebrowania liturgii Triduum Paschalnego – Świąt Paschy.

Bp ZbK

Diecezjalna Szkoła Liturgiczna (130316)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dziś, 16 marca 2013 roku, miało miejsce zakończenie tegorocznych prac Diecezjalnej Szkoły Liturgicznej. W tegorocznych sesjach, które miały miejsce przy parafii pw. św. Mikołaja w Międzyrzecu, wzięło udział kilkadziesiąt Osób. Zajęcia prowadzone w Szkole obejmują teorię czyli wykład najbardziej zasadniczych prawd i wiadomości z dziedziny liturgiki oraz praktyczne ćwiczenia, łącznie z nauką przygotowania liturgii.

Dzisiejsze spotkanie obejmowało Eucharystię z upoważnieniem Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii św., a następnie wręczenie dyplomów zaświadczających o uzyskaniu promocji w DSL. Liturgię Eucharystii przygotowali naturalnie członkowie tegorocznej Szkoły. Część z nich, jako schola, prowadziła śpiew.

Po liturgii w katedrze zgromadziliśmy się w Bursie na agapie. Tam też miało miejsce wręczenie dyplomów i legitymacji.  

Wyrażam moją radość z powodu działalności Szkoły i z tego, że tyle Osób wzięło w niej udział. Życzę, by ich posługiwanie w parafiach spotkało się ze zrozumieniem i przynosiło owoce w postaci pogłębienia rozumienia i przeżywania liturgii. Żywię też nadzieję, że będą skuteczną pomocą dla Duszpasterzy.

Bp ZbK

Uroczystość Wszystkich Świętych (121101)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Kościół jako wspólnota wierzących, a więc „świętych z powołania” (zob. Rz 1,7), oddawał i stale oddaje cześć Świętym. Za takich uważa tych, którzy od nas odeszli, a którzy podczas swego ziemskiego życia tak współpracowali przez wiarę z łaską Bożą, że dokonały się w nich wielkie dzieła Boże. Kościół uważa ich za tych, którzy dzięki tej współpracy w posłuszeństwie wiary i przyjęciu w sobie tych dzieł Bożych, są przykładem dla wszystkich wierzących na ziemi i zmierzających do Królestwa Bożego. Co więcej, nie tylko są przykładem, ale orędują za nami i są dla nas pomocą, abyśmy i my po naszym ziemskim życiu dołączyli do ich grona. 

Początki kultu Świętych

Pierwszą, w której objawiły się wielkie dzieła Boże i która to wyznała, to Maryja  Ona też powiedziała o siebie, że będą Ją zwać błogosławioną wszystkie pokolenia (zob. Łk 1,45.48n). Już bardzo wcześnie – bo zdobnictwie katakumbowym (III wiek) – Maryja była przedstawiana z atrybutami, które wskazywały na Jej wyjątkową rolę i udział w chwale Chrystusa. Kolejno rozszerzało się pojęcie i praktyka kultu świętych, w szczególności męczenników.

Uroczyście były obchodzone rocznice ich męczeństwa a miejsca ich męczeństwa i ich groby stawała się celem pielgrzymek. Stopniowo kultem byli obejmowani poza męczennikami także inni przede wszystkim jako wyznawcy, głównie wybitni nauczyciele i pasterze, którzy kształtowali myśl teologiczną i praktyczne życie wiernych w Kościele. Do tego dochodzili święci, którzy odznaczali się szczególnym życiem ascetycznym i pokutniczym a także dziewice.

Rozwój kultu

Kult świętych przybierał coraz to bardziej oficjalne i urzędowe formy. Oprócz imiennych wspomnień poszczególnych świętych kształtowała się stopniowo myśl, by wspominać wszystkich świętych. W roku 608 papież Bonifacy IV przeznaczył starożytny Panteon, czyli pogańską świątynię z czasów rzymskich poświęconą „wszystkim bogom”, na miejsce kultu Matki Bożej i świętych męczenników. Na początku X wieku papież Jan XI postanowił, że dzień 1 listopada będzie dniem, w którym Kościół oddaje kult wszystkim świętym.

Dzień 1 listopada – Uroczystość Wszystkich Swiętych

Dzień 1 listopada to nie jest, jak to zazwyczaj się mówi, „święto zmarłych”, lecz Uroczystość Wszystkich Świętych. Czytaj więcej…

Dziś, 9 grudnia 2011, przedstawiciele Domowego Kościoła z różnch Kręgów Parafii siedelckich zebrali się w domu biskupim przy ul. Cmentarnej na Celebracji Słowa Bożego.
Wzięliśmy czytania z III Niedzieli Adwentu roku B. Po wprowadzeniu w całą Celebrtację, a w szczególności w motyw tej calebracji, jakim było „Namaszczenie” (w nawiązaniu do pierwszgo czytania z przyszłej niedzieli) odbyły się kolejno czytania, śpiew Psalmów i komentarze (katechezy). Następnie było dzielenie się Słowem (echo Słowa), homilia i modlitwa powszechna. Całość zakończyła się przekazaniem znaku pokoju, błogosławieństwem i agapą. Zebrało nas się sporo osób – chyba blisko setki. Było to bardzo znaczące zgromadzenie – nie tylko pod względem ilościowym.

Jeśli są Osoby, ktróe zechcą podzielić się swoimi wrażeniami i przeżyciami, to bardzo proszę. Przyczani się to do wzajemnego ubogacenia.

Pozdrawiam wszystkich Uczestników Celebracji oraz wszystkich Blogowiczów.

Bp ZbK

Pochówek Dzieci Utraconych (111024)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dzisiaj, 24 października, w katedrze clebrowałem wraz z licznymi Kapłanami i przy licznym udziale Wiernych Eucharystię polecając Bogu utracone Dzieci oraz przedkładając Bogu bolesne doświadczenie Rodziców tychże Dzieci.

Jest już szersza informacja o tym na naszej stronie diecezjalnej.

Tutaj zachęcam do ewentualnych wypowiedzi i świadectw. Wydaje się bowiem, że potrzebujemy większej troski o wzrast naszej świadomomości w podejściu do tej prawdy i rzeczywistości utraconego dziecka a tym samym do szacunku wobec człowieka i jego życia w szerokim tego słowa znaczeniu.

Zapraszam

Bp ZbK

Dzisiaj, 21 czerwca 2011 – jak mi wiadomo (bo jestem przez kilka dni w Bydgoszczy) –  zakończył się kolejny rok pracy i nauki w Diecezjalnym Studium Muzyki Kościelnej.
Mszy świętej w katedrze przewodniczył ks. Jerzy Przychodzeń. Następnie miała miejsce agapa, która była okazją do wymiany doświadczeń i zarysowywania perspektyw na przyszłość. 
Cieszę się, że to Studium istnieje i przygotowuje osoby odpowiedzialne za śpiew i muzykę w naszej diecezji. Dziękuję organizatorom i nauczycielom tego Studium – w szczególności P. Małgorzacie Trzaskalik.
Muzyka i śpiew kościelny to bardzo ważna dziedzina życia każdej wspólnoty. Dobre przygotowanie i przeżycie liturgii także od strony muzyki i śpiewu pozwala nam lepiej wchodzić w celebrowaną tajemnicę.
Zachęcam do wypowiedzi na temat muzyki i śpiewu w czasie liturgii.
Proszę o to zarówno osoby bezpośrednio zainteresowane w wykonanie i organizację tej strony liturgii – organistów, kantorów, psałterzystów, a także wszystkich uczestników liturgii oraz duszpasterzy.
Z pozdrowieniem
Bp ZbK
Następna strona »

css.php